مقایسه ی تاثیر ترکیب دیمن هیدرینات- متوکلوپرامید، دیمن هیدرینات- اندانسترون و دیمن هیدرینات به تنهایی بر تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی کاتاراکت تحت بی حسی موضعی و آرام بخشی وریدی

هدف از این مطالعه، مقایسه ی تاثیر ترکیب دیمن هیدرینات- متوکلوپرامید، دیمن هیدرینات- اندانسترون و دیمن هیدرینات به تنهایی در پیشگیری از تهوع و استفراغ پس از عمل جراحی کاتاراکت تحت بی حسی موضعی و آرام بخشی وریدی بود.

روش ها:

در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی، 160 بیمار تحت عمل جراحی کاتاراکت در چهار گروه 40 نفره توزیع شدند. 30 دقیقه قبل از القای بیهوشی برای گروه اول (D-M) mg/kg 1/0 متوکلوپرامید + mg/kg 5/0 دیمن هیدرینات، گروه دوم (D-O) mg/kg 4/0 اندانسترون + mg/kg 5/0 دیمن هیدرینات، در گروه سوم (D)، mg/kg 5/0 دیمن هیدرینات و در گروه چهارم (C) 2 سی سی آب مقطر تجویز شد و بروز و شدت تهوع و استفراغ در ریکاوری و 2 و 4 ساعت بعد عمل و در زمان ترخیص بررسی و بین گروه ها مقایسه گردید.

یافته ها:

بروز تهوع در ریکاوری در چهار گروه D-M، D-O، D و C به ترتیب 2/13، 8/10، 2/22 و 1/36 درصد بوده و اختلاف بین گروه ها معنی دار بود (015/0 = P). در دو ساعت بعد از عمل، بروز تهوع در چهار گروه مذکور به ترتیب 8/10، 3/5، 2/22 و 9/27 درصد بود (035/0 = P). بروز استفراغ در ریکاوری نیز بین چهار گروه به ترتیب 2/16، 9/7، 7/16 و 3/33 درصد بود (039/0 = P). شدت تهوع در ریکاوری نیز بین گروه ها متفاوت بود و گروه دیمن هیدرینات-اندانسترون، شدت تهوع پایین تری داشتند. شدت درد در زمان ترخیص در گروه دریافت کننده ی متوکلوپرامید کمتر بود.

نتیجه گیری:

ترکیب دارویی دیمن هیدرینات- اندانسترون نسبت به ترکیب دیمن هیدرینات- متوکلوپرامید و دیمن هیدرینات تنها، باعث کاهش بیشتر تهوع و استفراغ بعد عمل جراحی کاتاراکت شد.