پیش بینی آورد با روش های برنامه ریزی بیان ژن و وایازی درخت تصمیم با دیدگاه تغییر اقلیم در آبخیز کنگاور استان کرمانشاه

تغییر اقلیم، گرم تر شدن زمین، و مدیریت نامناسب اندوخته های آب از جمله دشواری هایی است که موجب نگرانی جامعه ی بشری به ویژه در مدیریت آبخیزها شده است. محققان و مهندسان برای جلوگیری از هدر رفت، و بهینه سازی اندوخته های آب در این حوزه ها اقلیم را پیش بینی می کنند. در این پژوهش ایستگاه آران در آبخیز کنگاور برای ارزیابی تغییر بارش، دما، و آورد در آینده با در نظر گرفتن حالت های ممکن اقلیمی گزارش پنجم (CMIP5) در نظر گرفته شده است. با دردست داشتن اطلاعات مشاهده یی در 33 سال از 1983 تا 2015 از روش های برنامه ریزی بیان ژن و درخت تصمیم برای آموزش، آزمون، و پیش بینی داده ها بهره گرفته شد. از میان مدل های گوناگون اقلیمی مدل Fgoals-g2 به دلیل مشابهت بیش تر ویژگی های آماری داده های تاریخی با داده های بارش و دمای منطقه برای پیش بینی در دوره ی 2052- 2020 برگزیده شد. از حالت ممکن Rcp2.6 حالت خوش بینانه، و روش ریزمقیاس گردانی عامل های تغییر، و ورودی های مدل GEP و نرم افزارORANGE  برای پیش بینی ویژگی آورد در آینده بهره گرفته شد. بیشینه ی دمای ماهانه به °C 31/18 می رسد. بیشینه ی میانگین بارش ماهانه در دوره ی آینده نسبت به دوره ی پایه حدود 4 % افزایش خواهد یافت، و به 169/51 میلی متر می رسد. مقدار میانگین سالانه ی درازمدت بارش از 423/39 میلی متر به 427/ 15 میلی متر افزایش خواهد یافت. ضریب هم بستگی برای داده های آزمون در روش برنامه ریزی بیان ژن 0/70 بود و مقدار میانگین آورد از m3/s 3/33 به  m3/s 3/14 تغییر می کند، که نشان می دهد 71/5 % کاهش خواهد یافت. در روش وایازی درخت تصمیم ضریب هم بستگی 0/995 بود و میانگین آورد 10/3 % افزایش خواهد یافت و به 3/69 متر مکعب بر ثانیه خواهد رسید.