تاثیر آموزش مهارت های تنظیم هیجان بر تاب آوری سربازان بر اساس مدل خودکارآمدی

شناخت عوامل دخیل در میزان تاب آوری سربازان و چگونگی تنظیم هیجانات در برابر مسایل و مشکلات دوران سربازی، می تواند باعث پیشگیری از بروز بسیاری از رفتا ر های نامطلوب در محیط نظامی و نیز سازگاری بیشتر فرد با محیط شود، لذا این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین تنظیم هیجان و تاب آوری و عوامل موثر بر آن در سربازان فرماندهی انتظامی شهرستان مرودشت در سال 1399 انجام شد.

مطالعه حاضر، از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با دو گروه کنترل و آزمون، با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی با حجم نمونه 118 نفر)در هر گروه 59 نفر (در سال 1399 در مقرهای انتظامی شهرستان مرودشت انجام شده است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های جمعیت شناختی 8 سوالی، تاب آوری با 25 سوال، تنظیم شناختی هیجان با 18 سوال و خودکارآمدی 32 سوالی استفاده شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 22 و آزمون های آماری Chi-square، Pearson correlation، Independent t-test و linear regression تجزیه و تحلیل گردید.

 نتایج پژوهش نشان داد که نمره خودکارآمدی و تاب آوری قبل و بعد از مداخله آموزشی مهارت های تنظیم هیجان بر تاب آوری سربازان، در گروه آزمون تفاوت آماری معناداری داشت (0/001≤p)، در حالی که این تغییرات در گروه کنترل معنادار نبود (0/706=P). درون گروه ها، نمره تنظیم هیجانی قبل و بعد از مداخله در گروه کنترل و مداخله تفاوت معناداری را نشان نداد اما میانگین تغییرات در گروه مداخله بیشتر بود. همچنین نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین تاب آوری و تنظیم هیجان رابطه همبستگی وجود دارد (0/302r= و  0/002P=) و تحلیل رگرسیون خطی جهت تعیین تاثیر تنظیم هیجان بر تاب آوری در دو گروه آزمون و کنترل بعد از مداخله نیز نشان داد که 8 درصد تغییرات نمره تاب آوری وابسته به تنظیم هیجان می باشد.

مداخله آموزش مهارت های تنظیم هیجان بر تاب آوری با استفاده از نظریه خودکارآمدی بر روی سربازان تاثیر قابل توجهی دارد.