نشانه شناسی لایه ای زمان در نمایشنامه «العصفور الاحدب» اثر محمد الماغوط

نشانه شناسی لایه ای با زیرساخت رمزگان، زبان، گفتار و بافت در پی ارایه تحلیلی دقیق از متن است. در چارچوب این نظریه سطوح متنی  با خوانش گفتاری نشانه ها در قالب رمزگان، ایجاد می گردند و هر نشانه در تعامل گفتمانی به متن تبدیل می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر آن است که بر اساس روش تحلیل نشانه شناسی به خوانش لایه ای زمان در نمایشنامه «العصفور الاحدب» پرداخته شود و ضمن تبیین مهم ترین نشانه های زمانی، نحوه سازمان دهی آنها و ارتباطشان با دیگر سطوح نشانه ای از قبیل صحنه، شخصیت، کشمکش و مکان، مورد واکاوی قرار گیرد. یافته های تحقیق نشان می دهد میان عنصر زمان با لایه های دیگر ارتباطی متقابل وجود دارد. این عنصر گاهی به صورت صریح و در محور هم نشینی و گاهی به شکل ضمنی و در محور جانشینی، سبب پیشبرد سطوحی همچون دکور، نور، صدا و...  می شود. آن سطوح در ساماندهی و گزینش مولفه های زمانی تاثیر بسزایی دارند. زمان چرخه ای نسبت به دیگر انواع زمان کارکرد گستره تری دارد. با تکیه بر یافته های تحقیق و با توجه به تحلیل نظام دلالی متن، ریشه این امر در بحران های سیاسی اقتصادی جوامع عربی جستجو می شود.