تاثیر سیاست مقاومسازی بر پایداری مسکن روستایی، مورد مطالعه: شهرستان ساوه
در دو دهه اخیر سیاست به سازی و مقاومسازی مسکن روستایی برای بهبود کیفیت آن در سطح کشور به اجرا درآمدهاست. هدف این پژوهش بررسی تاثیر اجرای این سیاست بر پایداری مسکن از جنبه های کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی در نواحی روستایی بودهاست. دادههای لازم با رویکرد کمی و با روش های اسنادی و پیمایشی گرد آوری شد. ابزار اصلی گردآوری داده پرسش نامه محقق ساخته بود. جامعه آماری این پژوهش 528 خانوار دریافتکننده اعتبارات در دوره زمانی 1395-1384 در 23 روستای دهستانهای طرازناهید و کوهپایه شهرستان ساوه است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 196 خانوار محاسبه شد. تجزیه و تحلیل دادههای پرسش نامه با آمار توصیفی و استنباطی (آزمون T تک نمونهای) انجام شد. وزندهی به مولفههای پایداری مسکن با روش آنتروپی شانون و سطح بندی روستاها با مدل ویکور انجام شد. نتایج پژوهش نشان میدهد سیاست مقاومسازی مسکن روستایی بیش ترین تاثیر را بر جنبه کالبدی مسکن (با میانگین 91/2) داشته و سپس بر جنبههای محیط زیستی (با میانگین 65/2) و اجتماعی (با میانگین 53/2) داشته است. کمترین تاثیر این سیاست بر جنبههای اقتصادی (با میانگین 24/2) بوده است. نتایج به دست آمده از مدل ویکور، نشان داد 11 روستا در گروه پایدار، 7 روستا نسبتا پایدار، 2 روستا با پایداری پایین و 3 روستا در گروه ناپایدار قرار می گیرند. هم چنین، تاثیرگذاری این سیاست بر روستاها یکسان نبوده و در روستاهای بزرگتر و نزدیک به شهر اثرات بیشتری داشته است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.