اثر تزریق اسید هیالورونیک و تمرین هوازی بر بیان ژن های β-catenin و GSK-3β بافت قلب در رت های مدل تجربی استئوآرتریت زانو

استیوآرتریت یک فرایند دژنراتیو پیشرفته است که سبب از دست رفتن غیرقابل برگشت غضروف مفصلی می شود و با درد و اختلال عملکرد مفصل مشخص می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی منظم و اسید هیالورونیک بر مسیر سیگنالینگ Wnt بافت قلب در مدل تجربی استیوآرتریت زانو بود.
مواد و

42 سر موش صحرایی نر به 6 گروه (در هر گروه 7 سر) تقسیم شدند: 1) کنترل، 2) بیمار، 3) سالین، 4) اسید هیالورونیک، 5) تمرین هوازی و 6) تمرین هوازی + اسید هیالورونیک. ابتدا مدل استیوآزتریت (OA) القا شد، سپس موش های گروه تمرین، 5 روز دویدن روی تردمیل به مدت 5 هفته اجرا نمودند. اسید هیالورونیک به صورت داخل مفصلی تزریق شد. پس از 12 تا 14 ساعت ناشتایی و 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، نمونه برداری از بافت قلب برای آنالیز بتا-کاتنین (β-catenin) و گلیکوژن سنتاز کیناز-3 (GSK-3β) انجام شد. بیان ژن های β-catenin و GSK-3β در بافت قلب توسط RT-PCR آنالیز شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک راهه انجام شد، در صورت وجود تفاوت معنی دار از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (0/05> P).

القای OA در موش ها منجر به افزایش معنی دار ژن بتا-کاتنین و کاهش معنی دار ژن GSK3β بافت قلب نسبت به گروه کنترل سالم شد. نتایج هم چنین نشان داد که تمرین هوازی منظم، تزریق اسید هیالورونیک و ترکیبی از هر دو درمان منجر به کاهش ژن β-catenin و افزایش ژن GSK3β بافت قلب در مقایسه با موش های گروه OA شد.

تمرین هوازی منظم در ترکیب با اسید هیالورونیک با کاهش بیان β-catenin و افزایش بیان ژن GSK-3β بافت قلبی می تواند اثر محافظتی داشته باشد، که ممکن است از بیماری قلبی در مدل تجربی استیوآرتریت زانو جلوگیری کند.