ارتباط بین درک دانشجویان پرستاری از محیط یادگیری بالینی و رغبت به مراقبت از بیماران سالمند در آینده

با توجه به افزایش جمعیت سالمندان، مراقبت از آن ها یکی از چالش های سیستم های مراقبتی و بهداشتی می باشد و این موضوع به پرستاران ماهر، متخصص و با انگیزه نیاز دارد؛ لذا این پژوهش با هدف تعیین ارتباط درک دانشجویان پرستاری از محیط یادگیری بالینی و رغبت آن ها به مراقبت از بیماران سالمند در آینده انجام گردید.

در این مطالعه توصیفی- مقطعی که با استفاده از روش سرشماری انجام شد، کلیه دانشجویان پرستاری(146 نفر) شرکت داشتند و این پژوهش در کلیه بخش های بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمان که سالمندان در آن ها بستری بودند، انجام گرفت. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های ساریکوسکی، ادی و کمبل استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss  نسخه 16 و آزمون های آماری مختلفی مانند ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.  

نتایج این مطالعه نشان داد که بین درک دانشجویان پرستاری از محیط یادگیری بالینی همبستگی معنی داری وجود دارد و این جمله به این معنی می باشد که با بهبود درک از محیط یادگیری بالینی، تمایل دانشجویان برای مراقبت از بیماران سالمند افزایش می یابد.

با توجه به افزایش نیازهای جامعه سالمند برای دریافت مراقبت های پرستاری، به نظر می رسد لازم است برنامه ریزان آموزش پرستاری تاثیر مثبت محیط بالینی را بر تمایل دانشجویان به منظور بهبود پرستاری از بیماران مسن را در نظر بگیرند و باید در این زمینه مداخلات لازم را انجام دهند.