الگوی ساختاری پیش بینی حل مسئله و کیفیت زندگی بر اساس مدیریت زمان با نقش میانجی ذهن آگاهی در مدیران ناجا

زمینه و هدف:

مدیریت زمان به افراد کمک می کند تا زندگی حرفه ای خود را سازمان دهی کنند. بااین حال، ادبیات موجود در مورد اینکه چگونه مدیریت زمان منجر به نتایج مهمی مانند حل مسئله و کیفیت زندگی بهتر می شود، چندان شفاف نیست. بنابراین هدف پژوهش حاضر پیش بینی حل مسئله و کیفیت زندگی بر اساس مدیریت زمان با میانجی گری ذهن آگاهی در مدیران ناجا بود. 

روش :

این پژوهش، ازلحاظ هدف کاربردی و ازلحاظ روش توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری، مدیران ناجا شهر تهران در سال 1399 بودند که از بین آن ها به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 73 نفر که مایل و علاقه مند به تکمیل و عودت پرسشنامه بودند، انتخاب شدند، سپس به پرسش نامه های ذهن آگاهی بایر و همکاران (2006)، مدیریت زمان کرمی مقدم (1377) کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1996) و حل مسئله هپنر و پترسون (1982) پاسخ دادند. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها، از روش مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار smsrtPLS نسخه دو استفاده شده است. 

یافته ها:

مدل پژوهش از برازش خوبی برخوردار بود. تمام روابط مستقیم و غیرمستقیم معنادار بودند و مدل تایید شد. مدیریت زمان، ذهن آگاهی، حل مسئله و کیفیت زندگی را به صورت مثبت پیش بینی کرد. علاوه بر این مدیریت زمان باواسطه ذهن آگاهی نیز مهارت حل مسئله و کیفیت زندگی را پیش بینی کرد (05/0P<).

نتیجه گیری:

به منظور حل مسئله بهتر و افزایش کیفیت زندگی مدیران در موقعیت های شغلی سخت می توان بر مدیریت زمان تاکید نموده و تمهیداتی در جهت افزایش ذهن آگاهی مدیران به کاربست تا بتوان در جهت برنامه ریزی و هدف گذاری موثرتر اقدام نمود.