تبیین الگوهای رفتار جمعی و تاثیر آن بر رشد و شکوفایی کودکان در فضاهای عمومی کلانشهر مشهد

رفتارهای انسانی برآیندی از انگیزه ها و نیازهای فرد، قابلیت محیط، تصویر ذهنی ناشی از ادراک او از دنیای خارج و معنایی که این تصویر برای او دارد، می باشد؛ بنابراین هر رفتار تحت تاثیر شرایط فوق می تواند اشکال مختلفی به خود بگیرد و رفتارهای متنوعی را بوجود آورد. رفتار تنها تابع فعالیت نیست؛ بلکه ترکیبی از فعالیت، زمان و محیط است. ا پارک های شهری به عنوان یکی از مهم ترین فضاهای عمومی شهرهاست که باید مورد توجه برنامه ریزان و مدیران شهری قرار گیرد. از طرفی موضوع علومی مانند برنامه ریزی و طراحی شهری " خلق فضاهای عمومی با کیفیت" در سطح شهر می باشد. از همین رو یکی از هدف اصلی این مقاله تبیین الگوهای رفتار جمعی و تاثیر آن بر میزان رشد و خودشکوفایی کودکان در استفاده از انواع پارک های شهری کلانشهر مشهد می باشد. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و روش آن نیز توصیفی - تحلیلی است. همچنین از روش های آمار ناپارامتریک مانند آماره کای دو، جهت سنجش و تحلیل 384 پرسشنامه طراحی شده به کمک نرم افزار SPSS بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که الگوهای رفتاری شهروندان در پارک های مورد مطالعه در مناطق چهارگانه (یک، نه، یازده و ثامن) شهر مشهد تحت تاثیر کیفیت طراحی و میزان مطلوبیت فضاهای داخلی پارک ها بوده که این مهم خود بر شاخص رشد و شکوفایی کودکان تاثیر بسزایی دارد به طوریکه هر چه فضاهای عمومی از جمله پارک های شهری که محل تعاملات اجتماعی است از کیفیت بالاتری برخوردار باشد، رفتارهای جمعی هدفمند تری در این گونه فضاها شکل می گیرد و این مساله بر میزان یادگیری، رشد و شکوفایی کودکانی که به همراه والدین خود به پارک می آیند تاثیر بسزایی دارد.