بهبود صفات مرتبط با عملکرد کلزای بهاره در پاسخ به نانو سوپرجاذب و کود زیستی در شرایط کم آبی

آزمایشی دو ساله به منظور بررسی اثر نانو سوپرجاذب و کود زیستی بر عملکرد کلزا تحت سطوح مختلف آبیاری در سال های 1397 و 1398 انجام شد. آزمایش ها به صورت اسپلیت پلات-فاکتوریل بر پایه ی طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار با سه سطح آبیاری (I1، I2 و I3: به ترتیب آبیاری پس از 70، 120 و 170 میلی متر تبخیر از تشتک کلاس (A در کرت های اصلی و دو سطح نانوسوپرجاذب (0 و 45 کیلوگرم در هکتار) و چهار سطح کود زیستی (شاهد، ازتوباکتر و انتروباکتر، کیتوزان و باکتری + کیتوزان) به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی ارزیابی شد. فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان، پراکسید هیدروژن، محتوای اسمولیت ها و مالون دی آلدیید تحت I2 و I3 افزایش یافت. این واکنش منجر به کاهش محتوای آب برگ، شاخص پایداری غشا، محتوای پروتیین برگ و صفات مربوط به عملکرد شد. کاربرد کودهای زیستی به ویژه کیتوزان + باکتری های محرک رشد گیاه (PGPR) با و بدون نانو سوپرجاذب سبب افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان شد. استفاده از نانو سوپرجاذب باعث کاهش فعالیت این آنزیم ها شد. عدم کاهش این صفات با کاربرد نانو سوپرجاذب + کودهای زیستی نشان می دهد که اثر افزایشی کیتوزان + باکتری بیش از اثر کاهشی نانو سوپرجاذب بر فعالیت این آنزیم ها بود. کاربرد نانوسوپرجاذب با کودهای زیستی سبب افزایش فعالیت این آنزیم ها از طریق حفظ نیتروژن بیشتر در خاک و افزایش اثر کود شد. استفاده از کیتوزان، PGPR  و نانو سوپرجاذب، به ویژه کیتوزان  + PGPR + نانو سوپرجاذب، محتوای پرولین را کاهش داد، ولی قندهای محلول، پروتیین، کلروفیل، محتوای آب برگ و شاخص پایداری غشاء را افزایش داد و در نتیجه این تیمارها صفات مرتبط با عملکرد کلزا را در شرایط تنش کم آبی را تحت تاثیر قرار داد.