تنوع ژنتیکی بین ژنوتیپ های جو و تجزیه ضرایب مسیر صفات زراعی و فیزیولوژیک در شرایط نرمال و تنش شوری

پژوهش حاضر به منظور ارزیابی ارقام جو از نظر صفات زراعی و فیزیولوژیک انجام شد. در این پژوهش، 150 واریته جو در قالب طرح آلفا لاتیس با پنج بلوک ناقص در دو تکرار تحت شرایط نرمال و تنش شوری (dsm-112=EC) در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی یزد کشت شدند. تجزیه مرکب نشان داد که اختلاف معنی داری بین ژنوتیپ های جو وجود دارد که بیانگر وجود تنوع ژنتیکی قابل توجه بین ارقام جو مورد مطالعه است. عملکرد بیولوژیک، روز تا رسیدگی فیزیولوژیک و شاخص کلروفیل برگ در شرابط نرمال و عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد پنجه های بارور و ارتفاع بوته در شریط تنش شوری همبستگی معنی داری با عملکرد دانه داشتند. با توجه به نتایج تجزیه ضرایب مسیر، روزهای تا رسیدگی فیزیولوژیک و تعداد پنجه بارور به ترتیب در شرایط نرمال و تنش شوری بیشترین تاثیر مستقیم مثبت را بر عملکرد دانه داشتند و پس از آن شاخص کلروفیل برگ در شرایط نرمال و ارتفاع بوته در شرایط تنش شوری قرار گرفتند. تجزیه کلاستر به روش وارد، ژنوتیپ های مورد مطالعه را بر اساس میانگین دو سال در هر دو محیط در سه کلاستر گروه بندی کرد. برای تعیین تعداد کلاسترها و بررسی صحت گروه بندی در تجزیه کلاستر از تجزیه تابع تشخیص استفاده شد. درصد انحراف از میانگین کل کلاسترها تحت تنش شوری نشان داد که ژنوتیپ های کلاستر اول بیشترین عملکرد دانه و کوتاه ترین دوره رسیدگی را دارند. در کلاستر دوم، ژنوتیپ های کارآمد فیزیولوژیکی و در کلاستر سوم، ژنوتیپ های دیررس و کم محصول قرار گرفتند. بنابراین با توجه به نتایج این تحقیق  نتیجه گرفته می شود که در شرایط تنش شوری می توان از ژنوتیپ های کلاستر اول که دارای بالاترین عملکرد دانه و زودترین تاریخ رسیدگی بودند، در برنامه های اصلاحی آتی برای بهبود تحمل به شوری استفاده کرد.