ارزیابی پتانسیل مکانی بوم گردی با استفاده از روش های AHP و منطق فازی در GIS بین محدوده امام زاده هاشم و رودبار

استان گیلان از استان های شمالی ایران است که به دلیل موقعیت جغرافیایی منحصر به فرد، همه ساله میزبان گردشگران فراوانی است. این تحقیق با هدف ارزیابی و امکان سنجی پتانسیلهای بوم گردی در محدوده آزاد راه های شمال کشور، حدفاصل امام زاده هاشم تا رودبار انجام شده است.

روش سلسله مراتبی AHP، محاسبه شاخص پتانسیل مکانی به روش FAHP و همینطور امکان سنجی منطقه مورد مطالعه برای شناسایی پتانسیل اکوتوریسم با استفاده از نرم ا فزار GIS انجام شد، جهت دستیابی به هدف تحقیق، نخست به تهیه نقشه های موضوعی با مقیاسهای مشخص در رابطه با منابع بوم شناختی منطقه برای ایجاد پایگاه اطلاعات فضایی انجام شد. سپس تجزیه و تحلیل داده ها با روش سامانه ای (Systematic analyze) صورت گرفت.

یافته ها نشان می دهد که بهترین امتیاز به موقعیتی اختصاص داده شده است که کمترین خطر وقوع سیل و رانش زمین، کمترین سختی و هزینه دسترسی به جاده، بهترین شیب زمین، بیشترین بارش و دسترسی به آب، بهترین دسترسی به روستاهای اطراف، نزدیکترین موقعیت به منابع آب مثل دریاچه ها و رودخانه ها، بیش ترین دمای متعادل و کمترین تبخیر و تعرق را داشته است.

بر اساس کلاسه بندی و بزرگنمایی شبکه ای تصاویر، برای هر سلول مقدار شاخص محاسبه شدند و سلول هایی که رقم بالای 1115/0 داشتند استخراج گردیدند. این سلول ها در بالای ناحیه مطالعاتی واقع شدند و موقعیت آنها در نزدیکی امام زاده هاشم است که روستاهای قاضیان، لیافو، شیخعلی توسه، میرزا گلبند و رادارپشته را شامل می شود.