حساسیت نسبی چهارده ژنوتیپ امیدبخش سیب بومی به پوسیدگی سیاه میوه Diplodia seriata و ارتباط آن با برخی صفات فیزیکوشیمیائی

قارچ Diplodia seriata عامل شانکر شاخه و تنه ی درختان سیب، می تواند با پوسیدگی میوه نیز سبب ایجاد خسارت شود. با توجه به ردیابی بیماری در کلکسیون سیب بومی ایستگاه تحقیقات باغبانی کمال شهر- کرج، طی سال های 1395 و 1396 حساسیت نسبی 14 ژنوتیپ امیدبخش سیب بومی و همچنین ارقام تجاری گلدن دلیشز و فوجی در شرایط آزمایشگاه و باغ در برابر عامل بیماری پوسیدگی سیاه میوه بررسی شد. به این منظور، میوه ها 3-2 هفته قبل از زمان برداشت، توسط ریسه های جوان قارچ مایه زنی شدند. شدت بیماری در باغ براساس میانگین رشد زخم به ازای افزایش هر یک درجه واحد دمای روزانه (mm/degree-day) و در آزمایشگاه براساس میانگین قطر زخم پنج روز پس از مایه زنی، تعیین شد. براساس نتایج به دست آمده، ژنوتیپ های SSB, TR1 و H1-SH در گروه حساس؛ ژنوتیپ های MN8, DO-P-SH, B-K-KH, GO-N3, MD-N2 و T5 به همراه رقم تجاری گلدن دلیشز در گروهی با حساسیت متوسط؛ و ژنوتیپ های KH2, S-O-G; MN10, SBA و ME6 و رقم فوجی در کلاس حساسیت کم قرارگرفتند. داده های این مطالعه همبستگی منفی معنی داری را بین شدت بیماری با سفتی بافت میوه نشان داد، اما بین قطر زخم و میزان مواد جامد محلول، رابطه آماری معنی داری مشاهده نشد.