آنزیم های مبدل آنژیوتانسین، اجزای کلیدی در بیماری زایی عفونت کووید-19 و نقش آن ها در تعامل SARS-CoV-2 با سلول های میزبان انسانی

در طی 20 سال گذشته، هفت کرونا ویروس بیماری های تنفسی کم و بیش شدیدی را در انسان پدید آورده اند. از جمله مهم ترین آن ها، ویروس سارس و کرونا ویروس مشابهی که از سال 2019 پاندمی موسوم به کووید-19 را ایجاد کرده است، متعلق به رده b از بتاکرونا ویروس ها به نام Sarbecovirus هستند. این ویروس به واسطه نوعی ساختار گل میخی به گیرنده ACE2 (angiotensin converting enzyme 2) در سطح سلول های میزبان متصل می شوند. این گیرنده با فعالیت آنزیمی پروتیازی، یکی از پروتیین های شبه-ACE است که نقش مهمی در تنظیم سامانه رنین-آنژیوتانسین-آلدوسترون ایفا می کنند. اغلب اختلال در عملکرد پروتیازی ACE2 پس از عفونت ویروسی منجر به اختلال در عملکرد مسیر (سامانه رنین- آنژیوتانسین-آلدوسترون) RAAS شده و در نتیجه با تاثیری که بر فشار خون اعمال می کند، باعث برهم خوردن تعادل مایعات و الکترولیت ها در بدن می شود، فرآیندی که پیامد آن افزایش التهاب و نفوذپذیری عروق در مجاری هوایی است. علاوه براین، انتشار گسترده سایتوکین ها توسط سیستم ایمنی بدن در پاسخ به عفونت ویروسی و/یا عفونت های ثانویه می تواند منجر به طوفان سایتوکینی و علایم سپسیس شود. در این موارد، التهاب کنترل نشده آسیب های چند اندامی را ایجاد می کند که منجر به نارسایی اندام ها، به ویژه سامانه قلبی-عروقی، کبدی و کلیوی می شود.

علی رغم یافته های مربوط به سازوکار این بیماری، هنوز داروی مشخصی برای درمان اختصاصی بیماری کووید-19 وجود ندارد. از این رو، دستیابی به استراتژی های درمانی مناسب جهت مقابله با این عفونت، نیازمند درک جامعی از چگونگی عملکرد ویروس در حمله به میزبان در طی دوره عفونت و استفاده از این دانش برای تولید داروهای جدید و استفاده مجدد از داروهای موجود است.