تاملی در مولفه های فهم پذیری قرآن

امکان فهم متون دینی از دغدغه های همیشگی دین پژوهان بوده و تاکنون اندیشمندان شرق و غرب نظریه های مختلفی درباره اش مطرح کرده اند. در همین خصوص بحث های پردامنه ای هم میان عالمان اسلامی از دیرباز درباره ممکن بودن یا نبودن فهم قرآن مطرح شده است. آنچه در آثار نگاشته شده بیشتر محل توجه قرار گرفته، اقامه ادله در اثبات فهم پذیری قرآن است. حال آنکه، پیش از بحث درباره «فهم پذیری» یا «فهم ناپذیری» قرآن باید مشخص شود که: در فهم پذیردانستن قرآن فهم چه کسانی ملاک است؟ فهم کدامین معانی از قرآن مد نظر است؟ و چه میزان از فهم، معیار سنجش قرار می گیرد؟ در حقیقت این پرسش ها ناظر به مولفه ها و به عبارتی مبانی «فهم پذیری قرآن» است که باید پیش از اقامه ادله بر ممکن بودن یا نبودن فهم قرآن، پاسخ داده شود. نظر به اهمیت این موضوع، پژوهش حاضر با رویکردی درون دینی مبتنی بر روش توصیفی تحلیلی پاسخ پرسش های فوق را می کاود و بر اساس مولفه های به دست آمده ادله مخالفان امکان فهم قرآن را نقد می کند.