اثربخشی «آموزش مهارت های جرات مندی و ارتباط موثر» بر عزت نفس و ارتباط بدن با خود در افراد مبتلا به بیماری های مزمن پوستی

عزت نفس پایین و تصویر بدنی نه چندان مطلوب موجب می شود بیماران مبتلا به بیماری های پوستی از جرات ورزی کافی برخوردار نباشند و از روابط اجتماعی اجتناب کنند. هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی آموزش "مهارت های جرات مندی و ارتباط موثر"  بر عزت نفس و ارتباط با خود در افراد مبتلا به بیماری های مزمن پوستی است.

روش مطالعه حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل افراد مبتلا به بیماری های مزمن پوستی پسوریازیس، ویتیلیگو و آلوپسیا مراجعه کننده به 2 کلینیک پزشکی پوستی واقع در تهران و بیمارستان رسول اکرم در شهر تهران در سال 1398 بودند. از میان آن ها 38 فرد داوطلب واجد شرایط به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند و با انتساب تصادفی ساده در 2 گروه آموزش "مهارت جرات مندی و ارتباط موثر" و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، "سیاهه عزت نفس کوپر اسمیت" (Cooper Smith Self-Esteem Inventory)  و "پرسشنامه ارتباطات چند بعدی بدن-خود" Multidimensional Body Self-)Relations Questionnaire) بود. روایی محتوای ابزارها به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. پس از اجرای 8 جلسه آموزش برای گروه مداخله، داده ها جمع آوری شد. داده ها در  نرم افزار اس پی اس اس نسخه 24 تحلیل شد. 

در پژوهش حاضر اثر تعاملی گروه بر زمان بر مولفه های ارتباط بدن با خود (019/0=P، 21/4=F)، بخش های سطح بدن (026/0=P، 85/3=F) و خود طبقه بندی وزن (015/0=P، 47/4=F) در سطح 05/0 معنادار بود. اثر تعاملی گروه بر زمان بر مولفه های عزت نفس عمومی (002/0=P، 68/6=F)، عزت نفس خانه- والدین (004/0=P، 52/6=F) و عزت نفس اجتماعی (001/0=P، 01/7 =F) در سطح 01/0 معنادار بود. 

آموزش "مهارت های جرات مندی و ارتباط موثر" بر عزت نفس و ارتباط بدن با خود در افراد مبتلا به بیماری های مزمن پوستی پسوریازیس، ویتیلیگو و آلوپسیا مراجعه موثر است. لذا آموزش "مهارت های جرات مندی و ارتباط موثر" برای افراد دچار بیماری های پوستی پیشنهاد می شود.