لیزوفسفاتیدیک اسید تکوین فولیکولی را همراه با کاهش وقوع مرگ سلولی حمایت می کند: یک مطالعه تجربی

لیزوفسفاتیدیک اسید (LPA) در فعال سازی فولیکول، بلوغ و لقاح تخمک، لانه گزینی جنین نقش دارد.

این مطالعه جهت بررسی اثرات LPA بر بهبود تکوین فولیکول های ایزوله شده از تخمدان های کامل منجمد شده و کشت شده موشی در محیط کشت طراحی گردید.

در این مطالعه تجربی ابتدا تخمدان منجمد شده و نشده موش های یک هفته ای ابتدا در محیط کشت حاوی 20 میلی مول LPA به مدت یک هفته کشت شدند. سپس فولیکول های پره انترال از آنها جدا شده و در حضور مقدار 40 میلی مول LPA دوباره به شکل انفرادی به مدت 12 روز کشت شدند و مطالعات بعدی بروی آنها انجام شد: تست زنده مانی با بکارگیری رنگ آمیزی کلسیین AM، فلوسیتومتری با استفاده از آنکسین v و Pi و بررسی بروز ژن ها با بکارگیری real time-RT-PCR. میزان بلوغ تخمک ها در گروه های با هم مقایسه شدند و تعدادی از تخمک های MII برای لقاح بکارگرفته شدند.

در تمام گروه های تحت تیمار با LPA میزان زنده مانی و تکوین فولیکول ها بیشتر بود و همچنین وقوع مرگ سلولی و بروز ژن های پیش برنده اپوپتور در مقایسه با گروه های بدون تیمار کمتر بود (035/0 = p) و از حیث تکوین فولیکولی تفاوتی بین گروه های انجمادی و غیرانجمادی دیده نشد اما از نظر بروز ژن Bad و ژن گیرنده های LPA در گروه انجمادی تیمار شده با LPA تفاوت معنی داری با گروه غیرانجمادی تیمار شده با LPA وجود داشت (028/0 = p).

LPA باعث بهبود زنده مانی و تکوین فولیکول های جدا شده شد. علی رغم تغییراتی که در بروز ژن های مرتبط با آپوپتوز در گروه انجمادی رخ داده بود اما LPA اثرات مثبتی بر زنده مانی و تکوین این فولیکول ها داشت.