شناسایی آلاینده های نفتی فاز LNAPL در آبخوان پالایشگاه بندرعباس

میادین نفتی، پالایشگاه ها، خطوط انتقال و پمپ بنزین ها ازجمله منابع آلودگی هستند که مواد نفتی را می توانند وارد محیط کنند. در پالایشگاه بندرعباس نشت هایی رخ داده و آب زیرزمینی منطقه را آلوده کرده است.

به منظور بررسی نحوه گسترش و تعیین منشا آلاینده ها ابتدا خصوصیات آبخوان، نظیر عمق و جهت جریان آب زیرزمینی، جنس بدنه آبخوان و ضرایب هیدرودینامیک آن با استفاده از داده های 143 چاه پایش آب زیرزمینی تعیین گردید و 6 حلقه چاه جدید برای شناخت بیشتر یکی از ابرهای آلودگی شناسایی شده، حفر گردید. عمق آب زیرزمینی، ضخامت ماده نفتی و منشا نشت آلاینده ها تعیین شد.

آبخوان پالایشگاه یک آبخوان آزاد با بدنه مارنی و آهکی بوده و ضخامت آن حداکثر 17 و حداقل 3 متر می باشد. عمق برخورد به سطح آب 3 تا 60/3 متر،  هدایت هیدرولیکی 45/2 متر بر روز و جهت عمومی جریان از شمال غرب به جنوب شرق پالایشگاه می باشد. همچنین سرعت متوسط آب زیرزمینی در آبخوان m/d 2-10×2 برآورد و حداقل در 11 چاه فاز آزاد نفتی به صورت LNAPL شناسایی گردید.

بیشترین و کمترین ضخامت ماده نفتی در آبخوان،  به ترتیب 115 و 05/0 سانتیمتر واقع در غرب پالایشگاه می باشد. تنوعی از آلاینده های نفتی از بنزین و نفت خام تا فازهایی با گرانروی بالا نظیر نفت کوره منجر به آلودگی آبخوان منطقه شده است. مخازن بنزین، گازوییل، نفت سفید و کانال انتقال پساب ناشی از شستشوی واحد 71 به بخش بازیافت، منشا اصلی نشت آلاینده ها به آبخوان پالایشگاه بوده است.