مدلسازی قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای در بورس اوراق بهادار تهران

شناخت عوامل موثر بر تعیین پورتفوی بهینه از مسایل فراروی همه سرمایه گذاران در بازار سرمایه است. پژوهش حاضر پژوهشی کاربردی است که هدف از انجام آن تبیین الگوی بهینه قیمت گذاری پرتفوی در بورس اوراق بهادار تهران است. برای این منظور سه الگوی قیمت گذاری R-CAPM ، الگوی فاما و فرنچ و الگوی کرهات با استفاده از دو روش پرتفوی نمایشگر و روش داده های تابلویی در دوره زمانی سال های 0931 تا 0933 با حجم نمونه 071 شرکت فعال در بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از روش فیلترینگ مورد آزمون قرار گرفتند. برای انجام این پژوهش داده ها به دو گروه تقسیم شدند. داده های گروه اول برای تشکیل پرتفوی ها و تخمین مدل ها مورد استفاده قرار گرفتند و داده های دسته دوم برای انتخاب الگوی بهینه در داخل پرتفوی ها کنار گذاشته شدند. به منظور انتخاب الگوی بهینه از معیارهای MAD, MSE, RMSE, MAPE استفاده شده است. نتایج گویای آن است که پرتفوی های حاوی شرکت های بزرگ بازده کمتری نسبت به پرتفوی های دارای شرکت های کوچک دارند . عامل مومنتوم در پرتفوی های حاوی شرکت های برنده اثر مثبتی بر بازده داشته و در پرتفوی های حاوی شرکت های بازنده اثر منفی بر بازده دارد و در نهایت می توان گفت که در پرتفوی های ایجاد شده توان توضیح دهندگی الگوی کرهات نسبت به الگوی R-CAPM و الگوی فاما و فرنچ در دوره زمانی مورد مطالعه در بیان رابطه بین ریسک و بازده در بورس اوراق بهادار تهران بهتر است.