اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر اسناد خصمانه و تحمل آشفتگی در دانش آموزان مبتلا به اختلال وسواسی-اجباری

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر اسناد خصمانه و تحمل آشفتگی انجام شد.

جامعه آماری این تحقیق که در اردیبهشت 1399 انجام شد شامل کلیه دانش آموزان مبتلا به اختلال وسواس بود که به مراکز و کلینیکهای تخصصی خدمات روانشناسی آموزش و پرورش شهر مشهد ارجاع داده شدند. نمونه آماری 24 نفر از این دانش آموزان بودند که به روش در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 12 نفر) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اسناد خصمانه آرنتز و همکاران (2003)، تحمل آشفتگی سیمونز و گاهر (2005) و وسواس مادسلی (1977) استفاده شد. ابتدا همه آزمودنیها مورد پیش آزمون قرار گرفتند. پس از آن، آموزش مهارتهای مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی برای گروه آزمایشی 8 جلسه یک ونیم ساعته اجرا شد، اما گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. پس از پایان دوره آموزش، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده ها با آزمون تحلیل کواریانس یک متغیره و چند متغیره و بر اساس نرم افزار SPSS (نسخه 22) مورد تحلیل قرار گرفت.

مداخله توانست تحمل پریشانی را در گروه آزمون نسبت به شاهد افزایش و اسنادهای خصمانه را کاهش دهد. ضریب اتا به ترتیب برای متغیرهای اسناد خصمانه و تحمل آشفتگی، 480/0 و 463/0 میباشد، بنابراین اثربخشی درمان فوق در دو متغیر زیاد بوده و در شاخص اسناد خصمانه کمی بیشتر از متغیر تحمل آشفتگی بوده است.

درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر اسناد خصمانه و تحمل آشفتگی در دانش آموزان مبتلا به اختلال وسواس اثربخش است.