مرجع امنیت در شاهنامه فردوسی

امنیت را می توان مهم ترین عامل شکل گیری اجتماعات انسانی دانست که امروزه دارای ابعاد و مولفه های گوناگون زیادی شده و بر تمام پدیده ها و مسایل جامعه تاثیرگذار است. مرجع امنیت از مهم ترین عناصر تحلیلی مفهوم امنیت در هر مکتب امنیتی است که در پاسخ به سوال امنیت برای چه کسی یا برای چه چیزی شکل می گیرد. امروزه مرجع امنیت را بالاترین هدف در موضوعات امنیتی می دانند که از بیشترین اهمیت در میان موضوعات دیگر برخوردار است. شاهنامه فردوسی، ازآنجاکه گنجینه ای ارزشمند برای پژوهش های میان رشته ای است، می تواند در شناخت سیر تحول اندیشه مراجع امنیتی ایران بسیار موثر باشد؛ ازاین روی، این پژوهش با روش کیفی و با محوریت دیدگاه «چهارگانه مرجع امنیت»، با این پرسش آغاز می شود که «مرجع یا مراجع امنیت در شاهنامه کدامند». پس از مطالعه متن کتاب، پژوهش حاضر، بر پایه این فرضیه شکل گرفت که «مراجع امنیت در شاهنامه چندبعدی است و بیشتر، موضوعات امنیت نظام (رژیم) سیاسی کشور، امنیت دولت، امنیت اجتماعی و امنیت جهانی را دربر می گیرد». این پژوهش با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، انجام شده و در پایان، یافته های مربوط به مراجع امنیت در این کتاب دسته بندی شدند. پس از تجزیه وتحلیل یافته ها با روش استدلال استقرایی، فرضیه یادشده تایید شده و این نتیجه به دست آمده است: شاهنامه در بخش دولت گرایان، جامعه گرایان و جهان گرایان، مردم و جامعه ایرانی و حتی جهانی، مردم را محور و فلسفه جهان آفرینش می داند.