بازنمایی تاریخ در حوادث جنگ تحمیلی در رمان «خون خورده» اثر «مهدی یزدانی خرم» با تکیه بر دیدگاه فرا تاریخ «هایدن وایت»

تخیل با کمک گرفتن از اسلوب های واقع گرایی و بهره بردن از ابزارهای پردازش متن مانند مجاز، استعاره، کنایه و آیرونی مرزهای روشنی از قهرمانان ساخته ذهن نویسنده و شخصیت های حقیقی تاریخی و حتی ضدقهرمان را ترسیم می کند. درواقع مجازها در داستان به روابط بازنمایانه واژه ها در کنار یکدیگر می پردازند و همین سبب برساخته شدن معنا در هر متن می گردد. در چند سال اخیر، تاریخ به شکلی خاص، در روایت ها، داستان ها و گزارش ها نیز به نوعی جریان داشته است. نوشتن داستان تاریخی- اجتماعی صرفا به دلیل ماهیت تاریخ و بازگویی حوادث تاریخی به مثابه یک ژانر مهم در ادبیات، می تواند مطالعه وسیعی از گردش حوادث در شکلی پویا و واقعی قلمداد شود. هایدن وایت (Hayden White) از فیلسوفان و نظریه پردازانی است که با کتاب «فرا تاریخ» خود بر برساختگی بودن اجتناب ناپذیر تاریخ در روایت های تاریخی تاکید دارد. او به تاثیر مجاز و آیرونی در متن معتقد است و بینش و ایدیولوژی نویسنده را در یک اثر تاریخی دخیل می داند. رمان «خون خورده» به دلیل ترکیب شخصیت های خیالی در کنار مکان ها و شخصیت های حقیقی و همچنین ترکیب خرده روایت ها در کنار چند کلان روایت به یک رمان پسامدرن تبدیل شده است که برخی از حوادث اخیر جنگ تحمیلی را نیز در خود نهفته دارد. هدف از نگارش این مقاله که به روش تحلیلی- توصیفی نوشته شده، بررسی رمان «خون خورده» به قلم «مهدی یزدانی خرم» برای تحلیل بازنمایی تاریخ و اجتماع در متن داستان بر اساس نظریه هایدن وایت است و در پایان به این نتیجه رسیده است که روابط شخصیت ها و مکان های حقیقی در کنار مجازها و آیرونی که در داستان وجود دارد، ادله ای هستند که می توانند با پیکربندی هدفمند تناسب میان حقیقت و تخیل را ایجاد نمایند و نویسنده به شیوه مناسبی از شگرد تخیل در کنار حقیقت بهره برده، تا میزان تاریخی بودن وقایع را تقویت کند.