اثربخشی روان درمانی مثبت گرا مبتنی بر خیرباوری بر شادکامی و بهزیستی زنان نابارور

ناباروری یکی از مشکلات شایع بشری است که آسیب های روانشناختی متعددی در پی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روان درمانی مثبت گرا مبتنی بر خیرباوری بر شادکامی و بهزیستی زنان نابارور انجام شده است.

طرح پژوهشی شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری مورد نظر زنان نابارور مراجعه کننده به کلینیک های ناباروری سطح شهر مشهد در سال 99-1398 بودند. 26 نفر به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (N=13) و کنترل (N=13) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه بهزیستی است. پرسشنامه ها قبل و بعد از مداخله و پس از یک ماه پیگیری تکمیل شد. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها نشان داد که شادکامی (01/0>p) و بهزیستی (01/0>p) گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری دارد، و این نتایج تا یک ماه پس از مداخله نیز تداوم یافته است (01/0>p).

بر اساس نتایج پژوهش حاضر می توان گفت روا ن درمانی مثبت گرا مبتنی بر خیرباوری بر شادکامی و بهزیستی زنان نابارور اثر مثبت و معنادار دارد و می توان از آن در راستای افزایش شادکامی و بهزیستی زنان نابارور در مراکز تشخیص و درمان ناباروری بهره برد.