بررسی عوامل مرتبط با بقای کوتاه مدت و بلند مدت بیماران مبتلا به سرطان پستان با استفاده از مدل شفای آمیخته

سرطان پستان یکی از شایع‏ترین سرطان ها در بین زنان است. امروزه با پیشرفت شیوه های درمانی پزشکی، اقدامات درمانی برای بیماران مبتلا به سرطان تنها جهت افزایش مدت زمان زنده ماندن آنان انجام نمی شود بلکه با هدف درمان کامل بیماری نیز همراه است. در این مطالعه، علاوه بر بررسی بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان، شانس بهبود کامل بیماری و عوامل پیش آگهی آن با استفاده از مدل های شفای آمیخته مورد بررسی قرار گرفته است.

 این مطالعه از نوع کوهورت گذشته‏ نگر بوده که بر روی 1310 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان که طی سال های 1374 تا 1392 به پژوهشکده سرطان معتمد مراجعه نموده و تا سال 1397 مورد پیگیری قرار گرفتند، انجام شده است. منحنی کاپلان- مایر و مدل نیمه پارامتری شفای آمیخته بر داده ها برازش شدند. در این مدل، بیماران به دو دسته شفایافته و شفانیافته تقسیم شده، سپس میزان شفایافتگی (نرخ بیماران درمان شده) و بقای بیماران شفانیافته محاسبه شده و عوامل مرتبط با آن شناسایی شدند.

از بین 1310 بیمار حاضر در مطالعه، 235 نفر (1/18%) فوت کرده و باقی افراد سانسور شدند. بر اساس منحنی کاپلان- مایر، نسبت شفایافتگی 68% بود و آخرین پیامد مرگ حدود 12 سال پس از تشخیص مشاهده شد. ابتلا به چاقی، درگیری غدد لنفاوی، انجام جراحی ماستکتومی و عدم دریافت هورمون درمانی به ‏عنوان عوامل خطر احتمال شفای بیماران در بلند مدت شناسایی شدند در حالی که اندازه تومور بزرگتر، مرحله پیشرفته ‏تر بیماری و عدم دریافت شیمی درمانی از عوامل خطر بقای کوتاه مدت بیماران بودند.

با توجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر بسیاری از عوامل پیش ‏آگهی سرطان پستان علاوه بر اینکه در کوتاه مدت برای انتخاب استراتژی درمانی اهمیت دارند، در طولانی مدت نیز برای شناسایی بیماران پرخطر و بیمارانی که همچنان نیاز به پیگیری دارند اهمیت ویژه ‏ای دارند.