بررسی اثربخشی درمان وجودی مبتنی بر معنا بر اضطراب و میزان سرمی فاکتور نکروزدهنده تومور TNFα در زنان مبتلا به سرطان پستان

امروزه تعامل پیچیده فرایندهای روان ‏شناختی، عصبی و ایمونولوژی بیش از هر زمان دیگری در تعریف سلامت دیده شده است. تشخیص سرطان می‏ تواند تجربه ای به شدت اضطراب آور باشد که مسایل روان‏ شناختی، اجتماعی و زیستی بسیاری را موجب می‏ شود. اضطراب می ‏تواند تاثیر مخربی بر عملکرد سیستم ایمنی داشته باشد. فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا (TNFα) یک سیتوکین التهابی است که بیان آن در انواع سرطان‏ ها افزایش می یابد و به‏طور خاص، در سرطان پستان با تکثیر سلول‏ های توموری تقویت شده، درجه بدخیمی بالاتر، افزایش وقوع متاستاز و پیش ‏آگهی عمومی ضعیف برای بیمار ارتباط دارد.

این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده، با طرح پیش ‏آزمون - پس‏ آزمون با پیگیری و گروه گواه با هدف بررسی اثر بخشی روان‏ درمانی وجودی گروهی مبتنی بر معنا بر میزان اضطراب و میزان سرمی فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شده است. 24 بیمار مبتلا به سرطان پستان از بیمارستان آیت الله خوانساری اراک با دارا بودن معیارهای ورود، به‏ صورت نمونه ‏گیری در دسترس انتخاب و به‏ صورت تصادفی در دوگروه 12نفره آزمایش و کنترل گروه‏ بندی شدند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ‏‏ای تحت مداخله وجودی مبتنی بر معنا قرار گرفت و گروه کنترل در این مدت از هیچ درمان روان‏ شناختی استفاده نکردند. هر دو گروه قبل، بعد و سه ماه پس از پایان مداخله به وسیله پرسشنامه اضطراب بک (فرم 21 سوالی با درجه‏ بندی لیکرت) و آزمایش سنجش سطح سرمی فاکتور نکروزدهنده تومور مطابق با دستورالعمل کیت انسانی TNFα ارزیابی شدند و داده‏ ها به وسیله تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل گردید.

گروه آزمایش پس از دریافت برنامه روان ‏درمانی در مقایسه با گروه گواه در نمرات اضطراب و میزان سرمی TNFα کاهش نشان داد. نتایج نشان می دهد میانگین TNFα 22/1± 19/47 و اضطراب 30/9± 75/21 در گروه آزمایش کمتر از میانگین TNFα 71/1± 95/50 و اضطراب 27/12± 73/44 در گروه گواه بود و همچنین این میزان کاهش در مرحله پیگیری هم مشهود بوده است. این در حالی است که این مولفه در گروه گواه تغییری نیافته است. بر اساس این یافته ‏ها و تحلیل معناداری حاصل از تحلیل اندازه گیری مکرر بر میزان اضطراب و میزان سرمی TNFα اثر کاهشی معنادار داشته است (001/0≥p).

 بر اساس یافته ‏های به دست آمده، روان ‏درمانی وجودی مبتنی بر معنا با کاهش میزان اضطراب بیماران و کمک به معنادهی مجدد به زندگی می‏ تواند در کاهش درجات اضطراب و کاهش میزان سرمی TNFα تاثیر داشته باشد. بر همین اساس می توان از این روش درمانی در کنار درمان های پزشکی استفاده نمود.