بررسی وضعیت دسترسی به خدمات رفاه عمومی در نظام کاربری اراضی شهری (مطالعه موردی محلات اسکان غیررسمی شهر اردبیل)

یکی از اهداف برنامه ریزی شهری، تامین مناسب انواع خدمات عمومی است لذا کمیت و کیفیت دسترسی به این خدمات از مهم ترین شاخص های سنجش برخورداری یا عدم برخورداری مناطق از امکانات کاربری اراضی شهری حایز اهمیت است که در صورت توزیع متعادل می تواند موجب عدالت فضایی شود. بر این اساس این پژوهش با هدف بررسی و سنجش وضعیت سکونتگاه های غیررسمی شهر اردبیل به لحاظ خدمات رفاه عمومی در نظام کاربری اراضی و اولویت بندی آن ها جهت برنامه ریزی آتی آن انجام گرفته است. روش پژوهش با توجه به هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش توصیفی- تحلیلی است. داده های مورد نیاز این بررسی از طریق روش های میدانی و اسنادی گردآوری شده اند. جامعه آماری تحقیق منطبق بر محلات 15 گانه سکونتگاه های غیررسمی شهر اردبیل می باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، نرم افزارهای Excel و Spss به کار گرفته شد. در ادامه در راستای سنجش وضعیت خدمات رفاه عمومی محلا ت هدف با استفاده از روش آنتروپی وزن دهی شده و با بهره گیری از تکنیک ویکور رتبه بندی شد و در نهایت جهت نمایش بر روی نقشه، از نرم افزار ArcGIS استفاده گردید. بر اساس سنجه های به کار رفته و نتایج حاصل از پیاده سازی تکنیک ویکور، در میان سکونتگاه های غیررسمی شهر اردبیل، محله سلمان آباد با کسب بیشترین امتیاز در رتبه نخست و محله ایران آباد با کسب کمترین امتیاز به ترتیب در سطح اول و آخر قرارگرفته اند. یافته های پژوهش منعکس کننده آن است که بیشترین ضعف و نارسایی در بین شاخص های مورد مطالعه مربوط به کاربری های فضای سبز و همچنین ورزشی و تفریحی می باشد. لذا برنامه ریزی های توسعه محور متناسب با نقاط ضعف و قوت و اولویت هر محله ضروری می نماید.