بررسی کشت نشایی و خشکه کاری برنج از نظر عملکرد و پارامترهای عملکرد تحت سیستم های مختلف آبیاری

برنج یکی از مهم ترین محصولات زراعی در سراسر جهان است و بعد از گندم جایگاه دوم را از نظر تولید سالانه به خود اختصاص داده است. باتوجه به اهمیت مقدار عملکرد در واحد سطح در بخش کشاورزی، این پژوهش با هدف تاثیر کشت مستقیم و نشایی بر عملکرد و اجزای عملکرد برنج تحت سیستم های مختلف آبیاری بر پایه طرح اسپلیت پلات طرح بلوک های کامل تصادفی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی استان گلستان، طی سال های 1398 و 1399 انجام شد. باتوجه به نتایج، از نظر آبیاری و روش کاشت برای تمام صفات مورد مطالعه اختلاف معنی داری وجود داشت. نتایج مقایسه میانگین روش کشت نشان داد که بیشترین و کمترین عملکرد دانه برای تیمارهای کشت نشاگل خراب و خشکه بذری به دست آمد که به ترتیب برابر 7506 و 4284 کیلوگرم در هکتار بود. همچنین باتوجه به نتایج مقایسه میانگین روش آبیاری، بیشترین عملکرد دانه برابر 6899 کیلوگرم در هکتار بود که برای سیستم آبیاری غرقاب دایم به دست آمد و اختلاف معنی‏داری با سایر تیمارها در سطح احتمال پنج درصد آزمون LSD داشت. عملکرد دانه با صفات شاخص برداشت، ارتفاع بوته، تعداد پنجه بارور، طول خوشه و تعداد دانه پر در خوشه همبستگی مثبت و معنی داری به ترتیب برابر 89/0، 87/0، 75/0، 53/0 و 73/0 داشت و با صفت تعداد دانه پوک در خوشه همبستگی منفی و معنی داری برابر 81/0 داشت. باتوجه به نتایج، سیستم آبیاری بارانی کمترین مقادیر را از نظر تعداد دانه پر در خوشه، تعداد پنجه بارور، طول خوشه و در نتیجه مقدار عملکرد دانه نسبت به تیمارهای آبیاری دیگر داشت. همچنین روش های کشت نشایی از نظر عملکرد و پارامترهای عملکرد بهتر از روش کشت خشکه بذری عمل کردند.