بررسی اثر کشندگی سیپروفلوکسازین و محلول رویی جدا شده از استافیلوکوکوس اورئوس متاثر از سیپروفلوکسازین بر روی سویه های استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین جدا شده از نمونه های کلینیکی

استافیلوکوک های اوریوس جزو مهمترین عوامل عفونت های بیمارستانی به شمار رفته و می توانند عفونت های سطحی و یا عمقی ایجاد نمایند. در این بین سویه های مقاوم به متی سیلین (Methicillin-Resistant Staphylococcus Aureus (MRSAاز اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. در سال های اخیر مقاومت باکتری ها به آنتی بیوتیک های موجود یکی از نگرانی های اصلی می باشد. بسیاری از باکتری ها امروزه به حداقل یکی از عوامل آنتی بیوتیکی و در بیشتر موارد به چندین آنتی بیوتیک از گروه های مختلف مقاومت نشان می دهند. هدف از مطالعه ی حاضر، اثر کشندگی محلول رویی جدا شده از استافیلوکوک اوریوس متاثر از سیپروفلوکسازین بر روی سویه های بالینی MRSA بوده است.

در تحقیق حاضر، تعداد 83 سویه استافیلوکوکوس اوریوس که بر روی محیط BHI براث کشت داده شده بود از بیمارستان های تابع دانشگاه علوم پزشکی همدان جمع آوری و به آزمایشگاه محل تحقیق ارسال شد. سویه های MRSA بالینی از نظر  فنوتیپ و ژنوتیپ تاییدشده و سپس (MIC) Minimum Inhibitory Concentration و (Minimum Bactericidal Concentration (MBC تعدادی از سویه های بالینی MRSA را به طور جداگانه در مجاورت آنتی بیوتیک سیپروفلوکسازین و همچنین محلول رویی (supernatant) که از محیط کشت مایع استافیلوکوکوس اوریوس زیر فشار سیپروفلوکسازین استخراج شده بود، به دست آمد.

 تست های تشخیصی استافیلوکوکوس اوریوس از جمله رنگ آمیزی گرم بر روی کلنی ها و انجام تست های کاتالاز و کوآگولاز لوله ای انجام گرفت و مشخص شد که تمامی سویه ها استافیلوکوکوس اوریوس بودند. در مرحله ی بعدی با استفاده از PCR و پرایمر mecA هر 83 سویه دارای ژن mecA بوده و از نظر ژنوتیپی نیز وجود سویه های MRSA تایید گردید. میزان متوسط MIC  سیپروفلوکسازین و محلول رویی برای سویه های مختلف MRSA به ترتیب mg/ml  0/032 و ml/ml 0/02 و میزان متوسط MBC سیپروفلوکسازین و محلول رویی برای سویه های مختلف MRSA به ترتیب mg/ml 0/064 و ml/ml 0/04 به دست آمد.

مقادیر MIC و MBC در مورد سویه های MRSA در مجاورت سیپروفلوکسازین و در مجاورت محلول رویی از نظر عددی تقریبا مشابه بودند که این نشان دهنده ی تاثیر کشندگی ماده پروتیینی ترشح شده از استافیلوکوک های کشت داده شده در مجاورت مقادیر بسیار کم سیپروفلوکسازین بر روی خود باکتری ها می باشد.