مطالعه آزمایشگاهی اثر طول تکیه گاه بر آبشستگی اطراف پایه مربع شکل میانی پل با تغییر پوشش گیاهی در سیلابدشت

یکی از مهم ترین عامل آسیب و تخریب پل ها در دنیا، آبشستگی در اطراف پایه و دیواره های کناری آن ها است. در تحقیق حاضر، اثر متقابل مقطع مرکب و تغییر وضعیت همگرایی سیلابدشت توسط تکیه گاه های پل و همچنین اثر پوشش گیاهی بر میزان آبشستگی پایه میانی پل در مقطع اصلی جریان موردمطالعه آزمایشگاهی قرار گرفته است. آزمایش ها در یک کانال به عرض 1/5 متر و طول 17 متر با مقطع مرکب و عرض کف 30 سانتی متر و شیب کناری 45 درجه انجام شد. عمق جریان در کانال اصلی و سیلابدشت به ترتیب 18 و 8 سانتی متر و زمان تعادل آزمایش ها 3 ساعت در نظر گرفته شد. درصد تنگ شدگی به واسطه تغییر طول تکیه گاه و درصد پوشش گیاهی در سیلابدشت به عنوان متغیرهای اثرگذار در آبشستگی اطراف پایه پل در نظر گرفته شد. نتایج نشان می دهد با افزایش درصد پوشش گیاهی عمق آبشستگی پایه ی پل افزایش یافته و به عنوان مثال در طول تکیه گاه 8 سانتی متر افزایش پوشش گیاهی از 1 به 2 درصد و از 2 به 4 درصد به ترتیب سبب افزایش 14 و 57 درصدی در عمق آبشستگی می شود. با افزایش طول تکیه گاه پل، عمق و حجم آبشستگی افزایش می یابد همچنین پارامترهای درصد پوشش گیاهی و طول تکیه گاه به ترتیب بیشترین تاثیر را در ایجاد عمق و حجم آبشستگی دارند.