بررسی وضعیت شاخص سلامت خود ابراز و عوامل مرتبط بر آن در سالمندان مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهر همدان در سال 1399: یک مطالعه مقطعی

سلامت خود ابراز، یکی از شاخص های رایج سنجش سلامتی برای پایش تغییرات و اندازه گیری سلامت کلی جمعیت های مختلف یک جامعه می‏باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت شاخص سلامت خود ابراز و مهمترین عوامل مرتبط بر آن در سالمندان شهر همدان انجام شد.

پژهش حاضر یک مطالعه مقطعی است که در نیمه اول سال 1399 به روش نمونه‏ گیری خوشه‏ای طبقه‏ بندی تصادفی انجام شد. در این راستا، اطلاعات 330  نفر از سالمندان مراجعه کننده به 12 مرکز خدمات جامع سلامت شهر همدان با استفاده از پرسشنامه سلامت خود ابراز توسط پرسشگران آموزش دیده جمع‏آوری گردید. داده‏ ها با استفاده از شاخص‏های آمار توصیفی و آزمون ‏های آماری تحلیلی و با نرم‏افزار STATA 14 در سطح اطمینان 95% مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

 در این مطالعه، میانگین سنی سالمندان 72/6 ± 27/62 سال به دست آمد. 43% (144 نفر) شرکت کنندگان، وضعیت سلامت خود ابراز خود را خوب و خیلی خوب گزارش کردند. سالمندان شاغل، بالاترین (77/0±55/3) و سالمندان بیکار (85/0±11/3) کمترین میانگین سلامت خود ابراز را داشتند (002/0 =P). سالمندان دارای همسر نسبت به سالمندان بدون همسر از میانگین سلامت خود ابراز بالاتری (43/3 در مقابل 90/2) برخوردار بودند (007/0 P=). همچنین افزایش تحصیلات و بالا رفتن رضایت از زندگی همراه با افزایش نمره میانگین سلامت خود ابراز بود (به ترتیب 052/0 =P  و 001/0>P).

سلامت درک شده سالمندان، بیشتر متاثر از عوامل تعدیل شده‏ای نظیر تحصیلات، وضعیت تاهل، داشتن تعداد فرزند متناسب با وضعیت اقتصادی اجتماعی و رضایت از زندگی می باشد. لذا، برای ارتقاء کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی و شناسایی عوامل مرتبط با آن لازم است که سیاست گذاران به سالمندان آسیب ‏پذیری که وضعیت سلامتی خود را بد یا خیلی بد گزارش می‏کنند، توجه ویژه ‏ای داشته باشند.