بررسی ارتباط عوامل استرس زای شغلی با متغیرهای دموگرافیک در کارکنان مراکز بهداشتی درمانی شهرستان گرگان در سال 1400

استرس شغلی را می توان روی هم جمع شدن عامل های استرس زا دانست. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط عوامل استرس زای شغلی با متغیرهای دموگرافیک در کارکنان شبکه بهداشت و درمان شهرستان گرگان در سال 1400 انجام گرفت.

در این مطالعه مقطعی، 192 نفر از کارکنان مراکز جامع سلامت شهری و روستایی، پایگاه های سلامت و خانه های بهداشت در مطالعه شرکت کردند. از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه روا و پایای مقیاس استرس شغلی استفاده شد. داده ها در نرم افزار SPSS-23 و با آزمون های من ویتنی و کروسکال والیس تحلیل شدند. 

 از کل کارکنان، 9/59 درصد زن، 4/34 درصد در گروه سنی 40-31 ساله، 8/68 درصد متاهل و 50 درصد دارای تحصیلات کارشناسی بودند.  بالاترین نمره در بعد نقش (80/0 ± 86/3) و پایین ترین نمره در بعد ارتباط (78/0 ± 40/2) بود. نمره کلی استرس شغلی 65/2 ± 06/22 بدست آمد. بین گروه سنی با میزان استرس شغلی در کارکنان مراکز بهداشتی درمانی شهرستان گرگان در سال 1400 ارتباط معناداری مشاهده شد (032/0 = P). همچنین سایر متغیرهای دموگرافیک ارتباط معناداری با میزان استرس شغلی نداشتند (05/0< P).

نتایج مطالعه حاضر بیانگر سطح متوسط نمره کلی مقیاس عوامل تنش زای شغلی در کارکنان مراکز بهداشتی بود. بنابراین ضروری است تا با بررسی میزان شیوع اختلالات روانی و شناسایی عوامل موثر بر آن در کارکنان و با انجام مداخلات لازم در جهت بهبود وضعیت روانی آنان اقدام و از افزایش و شیوع آن پیشگیری نمود.