پیش نگری شدت بارش در ایران با به کارگیری رویکرد همادی چندمدلی با استفاده از داده های مقیاس‎ کاهی شده NEX-GDDP

هدف از این مطالعه بررسی کارایی مدل های مقیاس کاهی شده روزانه جهانی تبادل زمین ناسا  (NEX-GDDP) در شبیه سازی شدت بارش و پیش نگری بلندمدت آن در ایران است. برای این منظور نه مدل از مدل های CMIP5 از پروژه NEX-GDDP بر اساس حساسیت اقلیمی گزینش شد. برای درستی سنجی برونداد بارش داده های مذکور از داده های بارش 49 ایستگاه همدیدی طی دوره تاریخی (2005-1980) و دو سنجه آماری RMSE و MBE استفاده شد. نتایج نشان داد داده های پروژه NEX-GDDP در مقایسه با داده های مشاهداتی اریبی چندانی ندارند و بیشتر مدل ها با خطای نسبی کم، کارایی لازم را در بازتولید الگوی فضایی بارش در ایران دارند. از بین مدل های نه گانه بررسی شده، مدل MPI-ESM-LR بیشینه بیش برآوردی و مدل IPSL-CM5A-LR بیشینه کم برآوردی را در ایران نشان می دهد. در مقایسه با سایر GCM ها در دوره تاریخی، داده های پروژه NEX-GDDP عدم قطعیت کمتری را در مقیاس منطقه ای نشان می دهند و از این رو پیش نگری های NEX-GDDP بسیار مطمین تر است. از روش میانگین گیری مدل بیزی (BMA) جهت تولید یک مدل همادی از مدل های نه گانه استفاده شد. بر اساس مساحت زیر خم ROC، مدل همادی تولید شده کارایی بهتری را نسبت به مدل های منفرد نشان داد. پیش نگری شدت بارش با دو شاخص SDII و RX1day با مدل همادی NEX-GDDP-MME طی سه دوره آینده نزدیک (2050-2026)، آینده میانی (2075-2051) و آینده دور (2100-2076) با دو سناریوی RCP4.5 و RCP8.5 انجام شد. پیش نگری های شدت بارش نشان می دهد در آینده در سراسر ایران بارش با شدت بیشتری اتفاق می افتد. شاخص های RX1day و SDII تا پایان قرن در حدود 4 تا 13 درصد برای متوسط پهنه ایران افزایش خواهند یافت که نشان دهنده افزایش بارش های سیل آسا طی دهه های آینده در ایران است.