تدوین مدل ساختاری رفتارهای رانندگی براساس هیجان خواهی با میانجی گری تنظیم هیجانات

انسان همواره درتمام حالات زندگی، رفتارهایی را اتخاذ می نماید که می تواند نتایج بسیار متفاوتی داشته باشد. پژوهشگران حوزه رفتارهای پرخطر رانندگی، به تحقیق درباره نقش هیجان ها، میزان شیوع و همچنین ریشه یابی علل و عوامل مرتبط با این مسئله مهم پرداخته اند. بنابراین هدف این پژوهش، تدوین مدل ساختاری رفتارهای رانندگی براساس هیجان خواهی با میانجی گری تنظیم هیجانات بود.

این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش های کمی گردآوری داده ها، توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 917 نفراز رانندگان استان های تهران، آذربایجان غربی و کردستان که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه های رفتارهای رانندگی منچستر (1990)، هیجان خواهی آرنت (1992) و تنظیم هیجان گراس و جان (1998) بود.

 نتایج تحلیل  معادلات ساختاری نشان داد که مدل های اندازه گیری متغیرهای مورد مطالعه و مدل نهایی پژوهش از برازش مناسبی برخوردار بودند. همچنین هیجان خواهی بر رفتار رانندگی در رانندگان اثر مستقیم داشت. متغیر تنظیم هیجان توانست نقش میانجی بین هیجان خواهی و رفتار رانندگی را ایفا نماید.

 برای تبیین رابطه هیجان خواهی  و رفتارهای رانندگی می توان از سازه تنظیم هیجانات کمک گرفت.پیشنهاد می گردد که   به منظور بهبود وضعیت رانندگی و کاهش میزان تصادفات ارزیابی موازین و قواعد دریافت گواهی نامه رانندگی منطبق بر مباحث  رفتارهای هیجانی مورد بازنگری قرار گیرد.