نقش تسهیلگران در پیشبرد کارآفرینی زنان روستایی: دلالت هایی برای آموزش تسهیلگری

این پژوهش با هدف شناسایی و تبیین کارکردها و قابلیت های تسهیلگران برای پیشبرد کارآفرینی زنان روستایی انجام شد تا از نتایج بدست آمده، برای کاربست تسهیلگری در ترویج کشاورزی بهره گرفته شود. این تحقیق پیمایشی در شهرستان گالیکش، استان گلستان انجام شد. جامعه آماری این تحقیق شامل تسهیلگران و زنان روستایی بودند و نمونه ها به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند (n= 204). ابزار تحقیق پرسشنامه ای محقق ساخته بود که بر حسب مرور پیشینه و نیز مصاحبه با گروهی از آگاهان کلیدی در قالب یک الگوی سه بعدی تدوین شد؛ روایی محتوایی آن برابر نظر و دید گروه خبرگان و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (960/0- 964/0) و پایایی ترکیبی (962/0- 967/0) تایید شد. بنابر یافته ها، بیشتر پاسخگویان، کارکردهای تسهیلگران (06/47 درصد)، قابلیت های تسهیلگران (94/52 درصد) و پیامدهای تسهیلگری برای کارآفرینی زنان روستایی (57/46) را در سطح متوسط ارزیابی کرده اند. طبق ضریب همبستگی اسپیرمن، رابطه مثبت و معنی داری بین سه مولفه کارکردهای تسهیلگ ری، قابلیت های تسهیل گری و پیامدهای تسهیل گری وجود دارد. طبق آزمون مدل ساختاری، متغیرهای پژوهش، 75 درصد از واریانس متغیر وابسته پیامدهای تسهیل گری را تبیین می کنند و متغیر مستقل قابلیتها 9/58 درصد از واریانس متغیر میانجی کارکردها را تبیین می کند. با در نظر گرفتن این یافته ها، می توان نتیجه گرفت شکل گیری جریان پایدار کارآفرینی در بین زنان روستایی نیازمند بهره گیری از تسهیل گرانی است که از قابلیت لازم برخوردار بوده و کارکرد خود را برای حمایت از زنان در فرآیند کارآفرینی به صورت هدف مند به انجام برسانند.