بررسی اثر هم افزایی نانوذرات نقره و آنتی بیوتیک استرپتومایسین بر بیان ژن جزء MexX دستگاه افلاکس پمپ در سویه های سودوموناس آئروژینوزای مقاوم به دارو

سودوموناس آیروژینوزا یکی از عوامل مهم عفونت زا در انسان است که به سبب مقاوم شدن به انواع آنتی بیوتیک ها، کنترل عفونت ناشی از آن در بیمارستان ها دشوار است. سامانه های پمپ افلاکس نقش مهمی در مقاومت دارویی این باکتری به انواع آنتی بیوتیک ها دارند. هدف این مطالعه، تعیین اثر هم افزایی ضدمیکروبی نانوذرات نقره و آنتی بیوتیک استرپتومایسین روی بیان ژن MexX است.

در این مطالعه مقطعی- توصیفی، 49 نمونه از 11 آزمایشگاه تشخیص طبی مشهد طی سال های 1399-1398 جمع آوری شد. پس از تیماردهی باکتری های دارای مقاومت چنددارویی با مواد مهارکننده، از روش میکرودایلوشن و فن Real time-PCR به ترتیب برای تعیین رقت اثربخش نانوذرات نقره و پروبیوتیک بر بیان ژن MexX باکتری مولد آن استفاده گردید.

همه 49 نمونه جمع آوری شده سودوموناس آیروژینوزا تایید هویت شدند. همه سویه ها ژن MexX داشتند و همه آن ها به بیش از دو آنتی بیوتیک مقاوم بودند. نتایج MIC و بیان ژن MexX نشان داد که کمینه غلظت بازدارندگی در روش رقت در آگار برای نانوذرات نقره تا رقت500 میکروگرم بر میلی لیتر بود. ارزیابی اثر هم افزایی نانوذرات نقره به همراه آنتی بیوتیک استرپتومایسین نشان داد که پلیت های حاوی دیسک آنتی بیوتیک استرپتومایسین به همراه نانوذرات نقره با رقت 250 میکروگرم بر میلی لیتر سبب ایجاد هاله عدم رشد مطابق با استاندارد CLSI می‏شود. نانوذرات نقره با هم افزایی استرپتومایسین تاثیر بیشتری در مهار رشد باکتری داشت و میزان این تاثیر نسبت به اثر نانوذرات نقره بیشتر است (P>0.05)

 نتایج نشان داد که نانوذرات نقره و استرپتومایسین فعالیت مهاری و آنتی باکتریال برای کاهش عملکرد پمپ افلاکس MexXY-OprM در باکتری سودوموناس آیروژینوزا دارند (P>0.05).