بررسی ترکیب شیمیایی، تولید گاز و قابلیت هضم دانه خلر فرآوری شده با روش های مختلف حرارتی در شرایط in vitro و in situ
این مطالعه به منظور بررسی اثرات فرآوری دانه خلر با روش های مختلف حرارتی بر ترکیب شیمیایی، فرآسنجه های تولید گاز و قابلیت هضم شکمبه ای و روده ای در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1) دانه خلر فرآوری نشده (شاهد)، 2) اتوکلاو شده در دمای 110 درجه سانتی گراد، 3) تونل حرارتی گذاری شده در دمای 120 درجه سانتی گراد، 4) تونل حرارتی گذاری شده در دمای 200 درجه سانتی گراد ، 5) آون گذاری در دمای 110 درجه سانتی گراد، 6) اکسترود شده در دمای 110 درجه سانتی گراد و 7) برشته شده در دمای 180 درجه بودند. نتایج نشان داد که ماده خشک، خاکستر، پروتیین خام، انرژی خام، چربی خام، کلسیم و فسفر تحت تاثیر روش های مختلف فرآوری قرار نگرفت (05/0>P). اما مقدار ADF و NDF با روش های فرآوری حرارتی به طور معنی داری کمتر از شاهد بود (05/0>P). اتوکلاو کردن، اکسترود کردن، برشته کردن و تونل حرارتی گذاری در هر دو دمای 120 و 200 درجه سانتیگراد سبب کاهش غلظت تانن و کل ترکیبات فنلی در دانه خلر گردید (05/0>P). فرآیندهای اکسترود کردن در 110 درجه سانتیگراد، اتوکلاو کردن در 120 درجه سانتیگراد و برشته کردن منجر به کاهش میزان تولید گاز در ساعات اولیه انکوباسیون و کاهش هضم پروتیین دانه خلر در شکمبه شدند، اما افزایش نرخ و میزان تولید گاز در ساعات پایان انکوباسیون و افزایش قابلیت هضم روده ای و کل دستگاه گوارش برای پروتیین خام اتفاق افتاد (05/0>P) که نشان دهنده تغییر مکان هضم پروتیین از شکمبه به سمت روده باریک بود. در عمل آوری درون تونل حرارتی با دمای 200 درجه سانتی گراد به دلیل دناتوره شدن شدید پروتیین یا تشکیل کمپلکس پروتیین-کربوهیدرات، قابلیت هضم ماده خشک و پروتیین خام دانه خلر در شکمبه و روده کاهش یافت.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.