اثرات تاریخ کاشت، پاکلوبوترازول و کود نیتروژن بر درصد ساقه روی و سایر صفات کمی و کیفی سه رقم چغندرقند پاییزه

با توجه به جایگاه آب در بخش کشاورزی و اهمیت توسعه سطح زیرکشت چغندرقند پاییزه، این تحقیق به منظور بررسی اثر تیمارهای محدودیت رشد، تاریخ کاشت و رقم بر میزان ساقه روی و سایر صفات کمی و کیفی چغندرقند پاییزه در منطقه کرج طی دو سال زراعی 1397 و 1398 طراحی گردید. آزمایش به صورت فاکتوریل اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی عبارت اند از فاکتور اول تاریخ کاشت با دو سطح (اول مهر و اول آبان ماه)، فاکتور دوم محدودیت رشد با چهار سطح شاهد (بدون محدودیت)، مصرف پاکلوبوترازول (300 پی پی ام)، محدودیت مصرف کود نیتروژن (50 درصد میزان توصیه شده) و مصرف پاکلوبوترازول + محدودیت کود نیتروژن و فاکتور سوم ژنوتیپ با سه سطح رقم گیادا، یودورو و یک ژنوتیپ ایرانی مقاوم به ساقه روی بود. فاکتورهای تاریخ کاشت و محدودیت رشد در کرت های اصلی و فاکتور ژنوتیپ در کرت های فرعی قرار گرفت. صفات مورد بررسی شامل درصد ساقه روی، عملکرد ریشه، عیار قند، قند ملاس و عملکرد شکر سفید بود. نتایج نشان داد اثر سال برای صفت درصد ساقه روی معنی دار بود. کم ترین درصد ساقه؜روی به مقدار 0/50 درصد مربوط به اجرای سال دوم آزمایش با رقم یودورو کاشته شده در اول آبان ماه بود. رقم یودورو کاشته شده در اول مهرماه و تیمارشده با پاکلوبوترازول (300 پی پی ام) بیشترین عملکرد ریشه را با میانگین 79/91 تن در هکتار داشت. ارقام گیادا و یودورو کاشته شده در اول مهرماه به ترتیب با میانگین 8/15 و 8/62 تن در هکتار بیشترین عملکرد شکرسفید را داشته و اختلاف معنی‎داری بین آنها وجود نداشت.