تنوع ژنتیکی نهال های گردو ی ایرانی (‏Juglans regia L.‎‏) با استفاده از نشانگرهای ‏SSR

اولین گام برای شناسایی، حفظ و نگهداری ذخایر توارثی و اساس پژوهش های ژنتیکی و برنامه های اصلاحی تعیین مقدار تنوع ژنتیکی در مواد گیاهی است. به کارگیری نشانگرهای مولکولی یکی از ابزارهای بسیار مهم در این زمینه است. در این راستا حفظ تنوع ژنتیکی گیاهان بومی و ارزیابی مقدار تنوع آن ها ضروری به نظر می رسد. برای ارزیابی تنوع ژنتیکی 140 نهال گردوی ایرانی از 20 جفت آغازگر SSR استفاده شد. 20 مکان SSR در مجموع 138 آلل تولید کرد. کمترین و بیشترین تعداد آلل، به ترتیب مربوط به مکان های WGA69، WGA71 و JRHR211298 (پنج آلل) و WGA202 (نه آلل) بود. کمترین و بیشترین تعداد آلل موثر به ترتیب مربوط به مکان های JRHR211298 و JRHR217037 بود. بیشترین مقدار هتروزیگوتی مشاهده شده توسط مکان WGA69 تولید شد. همه مکان های SSR در جمعیت مورد بررسی انحراف معنی داری (001/0≤p) از تعادل هاردی- واینبرگ نشان دادند. دندروگرام حاصل از روش Neigbour-joining، 140 نهال گردو را در 5 گروه عمده قرار داد. بررسی ساختار جمعیت با نرم افزار Structure 2.3.1، 2 گروه (2=k) احتمالی را شناسایی کرد. که نتایج هردو تا حد زیادی با هم هم خوانی داشتند. اطلاعات حاصل بر اساس ماتریس سهم عضویت افراد و مقدار Fst نشان داد که تمایز قابل ملاحظه ای بین گروه های احتمالی وجود ندارد.