تبیین راهبرهای اجرائی بهبود سازمانی بر مبنای فرهنگ در جهت اثر بخشی نیروی انسانی (مطالعه موردی فرماندهی انتظامی استان سیستان و بلوچستان)

کارایی و اثر بخشی بعنوان برون داد نظام های انسانی و سازمانی زمانی تحقق می یابد که فرایند های کاری و رفتاری اصلاح شود ، از طرف دیگر عامل کلیدی اجرای موفقیت امیز استراتژی های اصلی بهبود و همچنین سازگاری با آشفتگی فزاینده محیطی که سازمان های مدرن با ان روبرو هستند اصلاح در فرهنگ سازمانی است. لذا هدف پژوهش حاضر تبیین راهبردهای اجرایی بهبود سازمانی بر مبنای فرهنگ در جهت اثر بخشی نیروی انسانی می باشد. در این تحقیق از چارچوب ارزش های رقابتی کویین و کمرون استفاده شده است . جامعه آماری تحقیق شامل کارکنان انتظامی استان سیستان وبلوچستان می باشد که تعداد 384 نفر بعنوان نمونه انتخاب گردیدند . روش تحقیق حاضر از لحاظ ماهیت در زمره تحقیقات میدانی و پیمایشی و بر اساس هدف کاربردی می باشد .برای تحلیل داده ها در سطح استنباطی از ازمون های اماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون ، فریدمن ، چولگی و کشیدگی استفاده شده است. برای پایایی تحقیق از ضریب الفای کرونباخ و برای روایی محتوا نیز از ضرایب CVR و CVI استفاده شده است.آزمون ضریب همبستگی و رگرسیون نشان می دهد که رابطه مثبت و معنی داری بین متغیر های پژوهش برقرار می باشد. به این معنی که مدل مفهومی پژوهش با اطمینان 95% معنی دار بوده و بر اساس داده های موجود این مدل قادر به بیان تغییرات می باشد.نتایج تحقیقات فرهنگ عقلایی را بعنوان فرهنگ غالب سازمانی معرفی می نماید همچنین بیشترین و کمترین اثربخشی مربوط به متغیر های دولت الکترونیک و توزیع قدرت است.