مقایسه اثربخشی مداخلات روان درمانی پویشی کوتاه مدت فشرده وتنظیم هیجانی شناختی بر هیجان های تحصیلی دانش آموزان سال چهارم و پنجم ابتدایی با اختلال یادگیری ریاضی

 با توجه به آن‌که پژوهش‌های دهه اخیر نشان داده است که مداخلات هیجانی در درمان اختلال یادگیری ریاضی روش پایدارتری در درمان است و در درازمدت می‌تواند هراس از درس ریاضی را کاهش دهد و یادگیری را بهبود بخشد؛ هدف مطالعه این پژوهش، مقایسه اثربخشی مداخله هیجانی بر اساس تنظیم شناختی هیجان و روان‌پویشی کوتاه‌مدت فشرده دوانلو بر هیجان‌های تحصیلی و توانایی یادگیری ریاضی ‌دانش‌آموزان با اختلال یادگیری ریاضی بود.

این پژوهش، شبه‌آزمایشی با استفاده از طرح پیش‌آزمون –پس‌آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه ‌دانش‌آموزان پایه چهارم ‌و پنجم دبستان‌های تهران با اختلال ریاضی بود که از میان آن‌ها به روش نمونه‌گیری هدفمند 46 نفر برگزیده و به‌تصادف در سه گروه تقسیم شدند. دو گروه آزمایش به تفکیک مداخله پروتکل درمانی گراس و دوانلو را در دوازده جلسه 60دقیقه‌ای دریافت کردند و گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکرد، با استفاده از پرسش‌نامه کی‌مت و پرسش‌نامه پیشرفت تحصیلی پکران تغییرات اندازه‌گیری شد و به کمک آمار تحلیل واریانس مختلط و آزمون تعقیبی بونفرونی داده‌ها تحلیل شد.

 نتایج این پژوهش نشان داد، مداخله هیجانی بر توانایی ریاضی (001/0 P<،612/0 =η2) و هیجان‌های تحصیلی تاثیر داشت (001/0 P<،705/0 =η2) و این تاثیر پس از دو ماه پایدار بود. بین دو روش مداخله، در زیر‌مقیاس‌های امیدواری، شرم، اضطراب، ناامیدی، خستگی تفاوت معنادار نبود و در زیر‌مقیاس‌های لذت (047/0 = p،262 /0 = i-j) و غرور (009/0 =p، 352/0= i-j) در کلاس درس و خشم نسبت به یادگیری (006/0 =p،374/0 =i-j)؛ تفاوت معنادار بود.

 بر اساس نتایج به‌دست‌آمده می‌توان گفت، مداخله هیجانی در درازمدت، با افزایش هیجان‌های مثبت و کاهش هیجان‌های منفی، از درون فرد را برای مقابله با مشکلات یادگیری ریاضی آماده می‌سازد و بهبود توانایی ریاضی را به همراه دارد.