مطالعه اثر سن طعمه، سابقه تغذیه و دمای محیط بر میزان تغذیه سن های شکارگر Deraeocoris lutescens بر روی برخی آفات مکنده در شرایط آزمایشگاهی
مشکلات ناشی از کابرد سموم شیمیایی برای سلامتی انسان ها، استفاده از سایر روش های کنترل کم خطر مانند مبارزه بیولوژیکی با آفات را ضروری ساخته است. سن شکارگرDeraeocoris lutescens Schilling, 1837 ، جایگاه ممتازی در کنترل بیولوژیکی آفات به خصوص آفات مکنده دارد. در این تحقیق، میزان تغذیه سن شکارگر از مراحل مختلف رشدی آفت و در دما های متفاوت بررسی شد. آزمایش ها درون اتاقک رشد با دمای C 1±25، رطوبت نسبی 5±60 درصد و شرایط نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی بر روی برگ های باقلا انجام شد. در بررسی میزان تغذیه پوره های سن آخر و بالغین سن شکارگر از پوره های شته سبز هلو، شکارگر از پوره های 1-2 روزه نسبت به پوره های 3-4 روزه بیش تر تغذیه کرد. در این تحقیق میانگین کل تغذیه سن شکارگر از شته سبز هلو با افزایش دما از 18 به C 30 به طور معنی داری افزایش نشان داد. همچنین بیش ترین و کم ترین ترجیح غذایی، به ترتیب بر روی پوره های سن 3 یا 4 روزه شته باقلا و شته سبز هلو مشاهده گردید.لذا طبق نتایج به دست آمده، سن D. lutescens می تواند یک شکارگر امید بخش جهت کاربرد، در برنامه های مدیریت تلفیقی آفات باشد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.