مدل سازی پویای برخی سیاست های مدیریتی در تخلیه اضطراری

منظور از تخلیه اضطراری، انتقال جمعیت در یک زمان محدود از یک ناحیه به ناحیه دیگر در زمان بحران است. هدف اصلی این فرایند، انتقال مردم به خارج از محدوده بحران با حداکثر سرعت ممکن است. لذا به کارگیری سیاست های مدیریتی جهت کاهش زمان تخلیه از محدوده خطر می تواند نقشی حیاتی در کمینه کردن پیامدهای منفی بحران ها داشته باشد. هدف پژوهش جاری، مدل سازی جهت بررسی تاثیر برخی سیاست های مدیریتی شامل تغییر جهت خیابان، تعیین مسیرهای بهینه تخلیه و فازبندی تخلیه و پیاده سازی آن برای شبکه سوفالز جهت تحلیل نحوه عملکرد شبکه بعد از اجرای سیاست های پیشنهادی است. ازجمله نوآوری های این پژوهش، استفاده از تخصیص ترافیک پویا و ابزار شبیه سازی است که برخلاف رویکرد مطالعات پیشین است که از مدل های ریاضی معمول و روش های ابتکاری با فرض ثبات شرایط ترافیک و تخصیص ترافیک ایستا استفاده کردند. در این پژوهش، فرآیند تخلیه ی اضطراری برای نمونه موردی شبکه سوفالز و با هدف کمینه کردن زمان تخلیه اضطراری در نرم افزار ویزوم شبیه سازی شده است. یافته های سناریوهای مختلف نشانگر آن است که حجم تقاضا و فازبندی تخلیه (در قالب تابع توزیع تقاضا) ازجمله عوامل موثر در زمان تخلیه اضطراری است اما تقاضای تخلیه نسبت به نوع تابع توزیع تقاضا دارای تاثیر بیشتری است. همچنین، اعمال سیاست های پیشنهادی (تحت سناریوهای مختلف احجام تقاضا و فازبندی های تخلیه) باعث کاهش 10 تا 30 درصدی در زمان تخلیه شبکه می شود.