بررسی پیامد احیای قلبی ریوی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی دکتر حشمت شهر رشت

 احیای قلبی ریوی یک فرایند اورژانسی برای بازگرداندن گردش خون خودبه خودی در فرد دچار ایست قلبی ریوی است و می تواند به پیامد بازگشت گردش خون خود به خودی یا مرگ بیمار منجر شود. عوامل زیادی در پیامد احیا تاثیرگذارند.
هدف مطالعه حاضر با هدف تعیین پیامد احیای قلبی ریوی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی دکتر حشمت شهر رشت انجام شد.

در این مطالعه کوهورت گذشته نگر، 1008 بیمار که تحت احیای قلبی ریوی قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها از فروردین 1395 تا اسفند 1397 در مرکز آموزشی درمانی دکتر حشمت شهر رشت، ایران جمع آوری شد. ابزار گردآوری داده ها فرم استاندارد ثبت احیای قلبی ریوی اوتستیین بود که شامل عوامل مرتبط و زمان های مربوط به عملیات احیاست. ارتباط بین پیامد احیای قلبی ریوی و ویژگی های جمعیت شناختی و بالینی با استفاده از آزمون تی مستقل، آزمون کای دو و تحلیل رگرسیون لجستیک چندگانه مورد بررسی قرار گرفت.

در این مطالعه میزان موفقیت احیای قلبی ریوی برابر با 34/8 درصد بود. با توجه به تحلیل تعدیل شده، در کل نمونه ها، شانس موفقیت احیای قلبی ریوی در بیماران با ریتم غیرآسیستولی، مدت کوتاه احیای قلبی ریوی و در بیماران دچار ایست قلبی داخل بیمارستان بالاتر بود. در مقایسه با بیماران در بخش سی سی یو، بیماران در بخش های دیگر، به جز بخش آی سی یو، شانس موفقیت احیای قلبی ریوی بالاتری داشتند. علاوه بر این، برای بیماران دچار ایست قلبی داخل بیمارستان، با افزایش سن، شانس موفقیت احیای قلبی ریوی کاهش می یافت.

با توجه به اینکه نتایج بیانگر آن بود که ریتم آسیستول دارای کمترین میزان موفقیت احیا بود و این ریتم به دلیل تاخیر در شروع زودرس درمان در انتهای مراحل ایست قلبی حادث می شود، درمان سریع بیماران با ایست قلبی همراه با شاهد که دارای ریتم تاکی کاردی بطنی و یا فیبریلاسیون بطنی است، شانس موفقیت احیا را افزایش خواهد داد.