مقایسه تاثیر آموزش بیمار محور و خانواده محور بر کیفیت زندگی و هموگلوبین گلیگوزیله بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

کیفیت زندگی پایین و عوارض ناشی از بالا بودن قندخون از جمله مشکلات بیماران مبتلا به دیابت است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر آموزش بیمار محور و خانواده محور بر کیفیت زندگی و هموگلوبین گلیگوزیله بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.

 در این کارآزمایی بالینی، جامعه پژوهش شامل بیماران دیابتی عضو کلینیک دیابت شهر رفسنجان بود. حجم نمونه 120 نفر بود که به روش تصادفی کمینه سازی در سه گروه مداخله بیمار محور، مداخله خانواده محور و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله خانواده محور و بیمار محور در 12 جلسه آموزشی یک ساعته شرکت نمودند و گروه کنترل مراقبت های روتین را دریافت نمودند. در گروه مداخله خانواده محور علاوه بر بیمار یکی از اعضای خانواده هم در جلسات آموزشی حضور داشتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 و آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله بود که قبل از مداخله و12 هفته بعد تکمیل شد.

براساس نتایج، بین میانگین هموگلوبین گلیکوزیله و کیفیت زندگی سه گروه اختلاف آماری معناداری وجود نداشت (0/05<P). بعد از مداخله، بین سه گروه از نظر میانگین و انحراف معیار کیفیت زندگی اختلاف معنی دار وجود داشت (0/001=P). اما میانگین هموگلوبین گلیکوزیله بین سه گروه بعد از مداخله تفاوت معناداری نداشت (0/187=P).

اجرای برنامه آموزشی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و خانواده های آنان می تواند باعث بهبود کیفیت زندگی در این افراد گردد، لذا اجرای چنین برنامه هایی به پرستاران پیشنهاد می شود.