اثربخشی آموزش ارتقای سبک زندگی سالم به شیوه شناختی-رفتاری بر خودکارآمدی و بهزیستی روان شناختی مبتلایان به سرطان

سرطان به عنوان یک بیماری مزمن و ناتوان کننده، دارای تبعات بسیاری است و بهبود سبک زندگی می تواند سلامتی فرد بیمار را تحت تاثیر قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش ارتقای سبک زندگی سالم به شیوه شناختی-رفتاری بر خود کارآمدی و بهزیستی روان شناختی مبتلایان به سرطان انجام شد.

طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان شهید فیاض بخش تهران در سال 1398 بود. تعداد 30 نفر به طور هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه مساوی آزمایش و کنترل اختصاص یافتند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش ارتقای سبک زندگی سالم به شیوه شناختی-رفتاری قرار گرفت. برای گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. ابزار جمع آوری داده ها عبارت بود از مقیاس خودکارآمدی عمومی و پرسش نامه بهزیستی روان شناختی که به صورت خودگزارشی تکمیل گردید. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره آنالیز شد.

نتایج نشان داد آموزش ارتقای سبک زندگی سالم به شیوه شناختی-رفتاری به طور معنی داری موجب افزایش نمرات پس آزمون خودکارآمدی و بهزیستی روان شناختی در مبتلایان به سرطان شده است (001/0>p).

طبق نتایج، آموزش ارتقای سبک زندگی سالم به شیوه شناختی-رفتاری می تواند بر خودکارآمدی و بهزیستی روان شناختی مبتلایان به سرطان موثر باشد. بنابراین، در حیطه سلامت مربوط به مبتلایان به سرطان می توان مداخلات مبتنی بر ارتقای سبک زندگی سالم را به منظور ارتقای سلامت روان این بیماران استفاده نمود.