بررسی تطبیقی تنوع واژگان در شیوه نگارش احمد حسن زیات، شوقی ضیف وحنا فاخوری بر اساس مقیاس جانسون

پیشرفت ها و نو آوری های نقد جدید مرهون ارتباط با علم زبان شناسی و تلاش های دانشمندان حوزه ی زبان شناسی در این راستاست. سبک شناسی یکی از مظاهر مدرنیته در نقد جدید است که به ارزیابی دقیق متن از دو جهت یعنی زبان و ساختار می پردازد. تنوع واژگان یک ویژگی برای سبک به شمار می آید که با بررسی آن به میزان غنای زبانی و دایره واژگانی ادیب یا نویسنده دست یازیده می شود. این مقاله در نظر دارد بر اساس روش آمار گیری کیت جانسون Keith Johnson  به بررسی تنوع واژگان سه تن از نویسندگان مشهور تاریخ ادبیات عربی: احمد حسن زیات، شوقی ضیف و حنا فاخوری بپردازد. به سمت نتایج، چهار مرحله را به ترتیب پشت سر گذاشته ایم که عبارتند از: (1) شناخت ساختار سبک شناختی (2) انتخاب مدلل نمونه های آماری تحقیق (3) ارایه ی مقیاس و روش های پیاده سازی آن بر روی نمونه ها (4) روش های محاسبه درصدهای تنوع. از نتایجی که بدان دست یافتیم، آن که درصد تنوع واژگان احمد حسن زیات بیشتر از دو نویسنده دیگر می باشد و این بدان جهت است که نویسنده، تمامی دوره های ادبی و معرفی نویسندگان و شاعران را در یک جلد کتاب گنجانده است و بدون مقدمه چینی و اطاله ی کلام مستقیما به موضوعات اصلی پرداخته است و از همین رو واژگان کلیدی و متنوع بیشتری را در هر موضوع به کاربرده است تا بتواند در حجم اختصاص یافته، تمامی مطالب مهم را ذکر نماید و حق مطلب را به خوبی ادا کرده باشد.