ارتباط روش های پیشگیری از بارداری با کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در زنان سنین بالاتر و کم تر از 35 سال

بر اساس مطالعات پیشین، روش های پیشگیری از بارداری یکی از عوامل موثر بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در زنان جوامع مختلف بوده است. هدف این مطالعه بررسی ارتباط روش های پیشگیری از بارداری با کیفیت زندگی مرتبط با سلامت در یک جمعیت شهری از زنان تهرانی بود.

مطالعه مقطعی حاضر برروی زنان متاهل سنین باروری (20 تا 50 سال) ساکن منطقه 13 تهران در فاصله سال های 1394 تا 1396، انجام شد. اطلاعات جمعیت شناختی و روش های پیشگیری از بارداری با استفاده از پرسش نامه های معتبر و از طریق مصاحبه جمع آوری گردید. کیفیت زندگی مرتبط با سلامت توسط گونه ایرانی پرسش نامه SF-12v2 ارزیابی شد.  

میانگین سن مشارکت کنندگان 9/6±2/38 سال بود. روش غالب پیشگیری از بارداری درحدود نیمی از مشارکت کنندگان (9/46%) روش طبیعی بود. میانگین خلاصه امتیاز جسمانی و روان شناختی کیفیت زندگی در زنان 35-20 سال به ترتیب 9/9±6/49 و 3/10±6/46 و در زنان 50-35 سال به ترتیب 4/8±4/47 و 8/10±7/46 بود. به جز زیرمقیاس درد جسمانی در زنان 20-35 سال (005/0=P)، امتیاز کیفیت زندگی در هیچ یک از زیرمقیاس های آن، در زنان استفاده کننده از روش های مختلف پیشگیری از بارداری، تفاوت معناداری نداشت. در مدل تعدیل شده، شانس گزارش کیفیت زندگی ضعیف در بعد روان شناختی، در زنان 50-35 سال استفاده کننده از روش های هورمونی، 36/2 برابر زنان استفاده کننده از روش طبیعی بود (05/0=P، 57/5- 00/1=فاصله اطمینان 95%).

نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد در زنان 50-35 سال، استفاده از روش های هورمونی پیشگیری از بارداری در مقایسه با روش طبیعی، می تواند منجر به ارزیابی ضعیف تری از بعد روان شناختی کیفیت زندگی شود. این نتیجه در خصوص ابعاد جسمانی کیفیت زندگی برای هیچ یک از روش ها در گروه های سنی مورد مطالعه، مشاهده نشد.