برگردان نام های خاص از رهگذر شگردهای بومی/بیگانه سازی در دو رمان به سوی فانوسی دریایی و امواج از وولف و شش ترجمه فارسی

این مقاله نشان می دهد چگونه شش مترجم فارسی نام های خاص دو رمان امواج و بهسوی فانوس دریایی از وولف را ترجمه کرده اند و چگونه ترجمه گری نام های خاص که از رهگذر شگردهای بومی /بیگانه سازی حاصل از تبدیل و تغییرات اختیاری مترجمان پدید می آید، به سبک مترجمان ارتباط پیدا کند. همچنین، چگونه مترجمان ممکن است این حضور گفتمانی را نشان بدهند، ارتباط پیدا می کند به اینکه مترجمان چگونه ممکن است از برخی الگوهای تکرارشونده موسوم به عادت های زبانی در برگردان نام های خاص از رهگذر بومی/بیگانه سازی استفاده برده باشند. پروسه «حفظ اسم» نزدیک ترین شگرد به بیگانه سازی و دورترین شگرد از بومی سازی است. پروسه «جابجایی اسم با اسمی مشابه در زبان مقصد» نزدیک ترین شگرد به بومی سازی و دورترین از بیگانه سازی است. در مجموع، با مقایسه شگردهای مترجمان، می توان گفت نجفی پور و غبرایی بهترتیب از شگردهای بیگانه سازی و بومی سازی به نسبت های مختلف استفاه برده اند. بجانیان نیز تمایل داشته که ترجمه را بیگانه ساز نشان بدهد. حسینی از راهبردهای بومی سازی و طبیعی سازی بهره گرفته است. داریوش و کیهان نیز حد میانه را رعایت کرده اند، گرچه تمایل نشان داده اند که به نسبت زیادتر از بیگانه سازی استفاده ببرند. نتیجه نهایی نشان می دهد که هر شش مترجم اسامی خاص را از رهگذر شگردهای بومی/بیگانه سازی به طرق مختلف ترجمه کرده اند.