شناسایی و اولویت بندی عوامل پیشگیری خانه محور از گرایش فرزندان به اعتیاد

با توجه به نقش موثر نهاد خانواده نسبت به نهادهای اجتماعی دیگر در اقدامات پیشگیرانه و رابطه دوجانبه این نهاد و  اعتیاد به مواد مخدر و تاثیرات آنها بر یکدیگر؛ به طوری که از یک سو اعتیاد، خانواده را به رکود و انحطاط می کشاند و از سوی دیگر پدیده ای است که تاحدودی ریشه در مسایل اجتماعی خانوادگی دارد. از این رو، هدف پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی عوامل پیشگیری خانه محور از گرایش فرزندان به اعتیاد است.

پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ ماهیت از نوع تحقیقات اکتشافی و از نظر روش گردآوری داده ها، کمی- کیفی از نوع کیو می باشد. مشارکت کنندگان این پژوهش تعداد 40 نفر از متخصصان نظیر اساتید دانشگاه در رشته های جامعه شناسی و روان شناسی، قضات، مشاوران خانواده، ماموران نیروی انتظامی، کارشناسان اورژانس اجتماعی و اعضای شورای هماهنگی مبارزه با مواد مخدر بودند که به صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بود که برای دستیابی به اعتبار آن با روش اعتبار محتوا اندازه گیری شد و برای پایایی از روش آزمون مجدد استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ناپارامتری؛ دبلیو کندال استفاده شد.

یافته ها نشان داد اولین مولفه خانوادگی تاثیرگذار در ارتباط با پیشگیری از اعتیاد، عامل دانش افزایی مهارتهای زندگی بویژه مهارت حل مسیله  با میانگین 69/14 می باشد. عامل افزایش بهداشت روانی (عزت نفس،  آرامش روحی، احساس خودکارآمدی، رهایی از استرس) با میانگین 94/12و عامل  معنویت  گرایی و پایبندی نگرشی و عملی به  ارزش های مذهبی با میانگین 81/11 پس از آن در رتبه دوم و سوم اهمیت قرار گرفتند.

با توجه به اینکه پیشگیری خانه محور نقش موثری بر کاهش گرایش فرزندان به مصرف مواد مخدر و روانگردان دارد. بر این اساس ضرورت دارد برای داشتن خانواده های بالنده، سالم و متعادل و بالطبع جامعه ای سالم به مولفه های پیشگیرانه خانه محور توجه ویژه شود.