آسیب شناسی نظام مدیریت آموزش عالی (مطالعه موردی: یکی از یگان های ارتش)

به دلیل رقابت شدیدی که در بین دانشگاه‌ها در تامین منابع و جذب دانشجو به وجود آمده، دانشگاه‌ها نیاز به آسیب شناسی و بهبود وضعیت عملکرد خود دارند، از این رو این پژوهش با هدف، عارضه یابی نظام آموزش عالی یکی از یگان های ارتش جمهوری اسلامی ایران در زمینه آموزش کارکنان انجام شده است.

 روش جمع آوری داده ها پیمایشی و جهت تحلیل از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد، حجم جامعه پرسنل افسری مستقر در یکی از یگان های ارتش 645  نفر و حجم نمونه از طریق فرمول کوکران 242 نفر محاسبه شد. نمونه گیری طبقه ای تصادفی و ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه مشتمل بر 7 معیار و 61 گویه در حوزه توانمندسازها و نتایج است. روایی محتوایی این پرسشنامه به تایید اساتید رسیده است. پایایی از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ با نرم افزار SPSS17 معادل 78/0 تایید شده و برای تحلیل داده ها از آزمون های " کولموگراف اسمیرنف" و " t" تک نمونه و آزمون دو جمله ای استفاده شده است.

یافته های حاصل از آمار توصیفی، بیانگر آن است که کمترین آسیب پذیری مربوط به معیار رهبری و مدیریت آموزشی و بیشترین آسیب پذیری مربوط به معیار رضایت فراگیران بوده است. در بخش آمار استنباطی و در تایید یافته های توصیفی، در معیارهای مدیریت و رهبری و فرآیند آموزش، وضعیت تعالی مطلوب بوده است. در معیارهای ساختار سازمانی و مقررات و نیز منابع و امکانات آموزشی، وضعیت تعالی متوسط ارزیابی شده و در معیارهای رضایت فراگیران، تغییرات رفتاری و نتایج کلیدی وضعیت تعالی مطلوب نبوده است.

بر مبنای یافته های تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که اغلب معیارهای مدیریت آموزشی در این مجموعه دچار آسیب هستند و از این رو نیاز است که این نظام مورد بازنگری قرار گیرد.